เตชินท์ขยับตัวอยู่บนโซฟาหน้าทีวีด้วยความรู้สึกเมื่อย มือหนายกขึ้นนวดขมับจากอาการแฮ้งเมื่อคืน พลันเปิดเปลือกตาต้อนรับแสงแดดที่ส่องเข้ามาภายในคอนโดฯ
“เกวลิน!” เมื่อสมองประมวลผล เตชินท์จึงรีบลุกจากโซฟา อุทานเรียกหญิงสาวด้วยท่าทางร้อนรนปนตกใจ สะดุดเข้ากับอาหารที่สั่งเป็นประจำวางอยู่บนโต๊ะอาหารเสมือนไม่มีคนทาน จึงรีบเดินเข้าไปในห้องนอนกลับพบความว่างเปล่าจนรู้สึกใจหาย
มีเพียงแบล็กการ์ดวางอยู่บนหัวเตียงถึงกับชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่ร่างสูงจะรีบเข้าไปจัดการธุระตัวเองเพื่อเตรียมไปบริษัท
@ บริษัทวัฒนะกุล
เพียงแค่เจ้านายปรากฏตัว รณพีร์จึงรีบเดินตามเข้าไปในห้องทำงาน เอ่ยถามตำแหน่งผู้ช่วยเลขาของตนเองที่พึ่งถูกไล่ออกไป
“เจ้านายจะให้ผมเปิดรับสมัครผู้ช่วยเลขาไหมครับ”
“ไม่ต้อง ให้ดึงนักศึกษาฝึกงานมาช่วยแทน” เตชินท์ออกคำสั่งเสียงเข้มด้วยใบหน้าจริงจัง
“ให้ผมเลือกเองเหรอครับ” รณพีร์ชี้นิ้วเข้าหาตนเอง
