@โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง
หน้าประตูห้องพักผู้ป่วยวีไอพีกำลังมีชายหญิงคู่หนึ่ง ยืนประจันหน้ากันด้วยแววตาคับแค้นใจ อุทานตั้งคำถามขึ้นพร้อมเพรียงกัน พลันเหลือบไปมองเลขห้องที่ติดอยู่หน้าประตูอีกครา เพื่อย้ำความมั่นใจของตนเอง
“คุณมาทำอะไรที่นี่/เธอมาทำอะไรที่นี่”
“ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคุณ” เชอรีนยืนกอดอกสะบัดหน้าหนีดนุนัยที่กำลังยืนขวางประตูหน้าห้องพัก
“งั้นฉันก็ไม่จำเป็นต้องตอบเธอ” ดนุนัยเอียงศีรษะเล็กน้อย นัยน์ตายังคงจับจ้องมองใบหน้าสวยอย่างหาเรื่อง
“งั้นถอยไป ฉันจะเข้าห้องนี้” เชอรีนใช้มือดันร่างสูงโปร่งให้หลบออกจากประตูห้อง หมายจะเข้าไปในห้องพัก เพื่อหลีกเลี่ยงการประจันหน้ากับผู้ชายคนนี้
“ฉันก็จะเข้าเหมือนกัน”
“ฉันมั่นใจว่ายายเกวลิน ไม่มีเพื่อนแก่แบบนี้แน่นอน”
“ปากเธอนี่นะ” ดนุนัยทำได้เพียงส่ายศีรษะเบา ๆ เอือมระอากับนิสัยและท่าทางก๋ากั่นของหญิงสาวคนนี้
“เปิดประตู” เมื่อดนุนัยยังคงยืนขว
