รณพีร์เดินเข้าไปในห้องทำงานประธานหนุ่ม รายงานเรื่องที่ติดตามเงียบ ๆ มาโดยตลอด จนกระทั่ง ทราบเรื่องราวทั้งหมดจนกระจ่าง
“รถกระบะที่พยายามจะขับชนคุณเกวลิน รับสารภาพแล้วครับ”
“ว่า” เตชินท์ละความสนใจจากเอกสารที่อยู่ตรงหน้า เงยหน้าขึ้นมาสบตากับรณพีร์ด้วยท่าทางสุขุม
“เฟืองรัตน์ จ้างมาครับ” เรื่องนี้เดาไม่ยาก เพียงแค่ไม่มีเหตุผลหรือหลักฐานรองรับก็เท่านั้นเอง
“เดาไม่ผิดอยู่แล้ว”
“เจ้านายจะไปงานศพเธอไหมครับ” เฟืองรัตน์เสียชีวิตลงอย่างทรมาน โดยทุกอย่างล้วนแต่เป็นการกระทำของเธอทั้งสิ้น
“ไม่” เตชินท์ปฏิเสธเสียงแข็ง ไม่มีวันที่เขาจะให้อภัยผู้หญิงที่คิดจะทำร้ายภรรยาตนเองเด็ดขาด
“รับทราบครับ” รณพีร์พยักหน้ารับและเข้าใจความรู้สึกและความคิดของเจ้านายดี
“เกวลินจะฝึกงานเสร็จเมื่อไหร่” เตชินท์เปลี่ยนเรื่องสนทนาทันที โดยที่ชายหนุ่มเอ่ยถามเรื่องฝึกงานของหญิงสาวแทน
“อีกหนึ่งสัปดาห์ครับ”
“อือ ออกไปได้แล
