ทุกเรื่อง
“…แล้ว ?”
“ประเด็นมันอยู่ที่มิ้นต์ไม่อยากไปเพราะไม่ได้สนิทกับพ่อ แต่ก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้ แล้วในวันสุดท้ายที่โรงเรียน ตอนที่พ่อมารับคุณครูก็ให้มิ้นต์ร่ำลาเพื่อนเพราะจะไม่ได้เจอกันอีก มิ้นต์จะไปอยู่กรุงเทพฯ แล้ว แต่เพราะมิ้นต์ไม่อยากไป แกเลยร้องไห้แล้วก็โวยวาย บอกแต่ว่าจะอยู่กับแม่ ไม่อยากอยู่กับพ่อ แต่สุดท้ายพ่อของแกก็มาอุ้มไปขึ้นรถเลย”
เธอจำได้ว่าวันนั้นปกป้องซึมไปหลายชั่วโมง เพียงแต่เธอไม่รู้ว่าลูกซึมเพราะเพื่อนย้ายโรงเรียน หรือว่าซึมเพราะกลัว...กลัวว่าตัวเองจะได้ไปอยู่กับพ่อเหมือนเพื่อนที่โรงเรียน
สุดเขตได้ฟังจนจบก็พอจะเข้าใจขึ้นมาบ้าง ลูกชายของเขาคงกลัวว่าจะโดนพรากไปจากแม่เหมือนเด็กที่ชื่อมิ้นต์ ชายหนุ่มถอนหายใจพร้อมกับทิ้งตัวพิงพนักโซฟา เรื่องนี้คงต้องใช้เวลาอย่างที่กัญญาวีร์บอก แต่เขาไม่แน่ใจว่าระหว่างที่รอ เขาสามารถเข้ามาให้ลูกเห็นหน้าได้หรือไม่
“ผมมาให้ลูกเห็นหน้าได้ไห
