ความรับผิดชอบ
แพทย์หนุ่มไม่ได้กลับไปที่ห้องทำงานของตนเอง ทว่าเขากลับเดินมุ่งหน้าไปยังตึกผู้ป่วยธรรมดาและมาหยุดอยู่หน้าห้องพักพิเศษห้องหนึ่ง มือแกร่งยกขึ้นเคาะส่งสัญญาณเบา ๆ ให้คนข้างในรับรู้ ก่อนจะหมุนลูกบิดเปิดประตูเข้าไปทันที
“จะลุกไปไหน” ร่างสูงเอ่ยถามพร้อมก้าวเข้าไปประชิดตัวผู้ป่วยสาวที่กำลังพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งอย่างทุลักทุเล
กัญญาวีร์รู้สึกตกใจ คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นเล็กน้อย มองผู้มาใหม่อย่างไม่เข้าใจเธอ ไม่คิดว่าเขาจะมาที่นี่ในเวลานี้ เพราะไม่มีเหตุผลที่เขาต้องมา แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยอมตอบคำถามของเขา “จะไปเข้าห้องน้ำค่ะ”
“ไม่มีคนมาเฝ้าเหรอ” สุดเขตถามขณะช่วยพยุงร่างบางลงจากเตียงอย่างมีน้ำใจ พลางใช้สายตามองสำรวจรอบ ๆ ห้อง หากก็ไร้เงาของผู้ชายคนที่อยู่กับเธอเมื่อเช้านี้
ทว่าคำถามจากเจ้าของร่างสูงกลับทำให้กัญญาวีร์รู้สึกสะท้อนในอก หากเป็นช่วงเวลาปกติเธอคงปล่อยผ่านและไม่เก็บเอามาใส
