บทที่ 6
ทฤษฎีกับความรู้สึกที่สวนทาง
กัญญาวีร์นั่งเฝ้าเด็กชายปกป้องจนกระทั่งแกหลับไปอีกครั้งเพราะฤทธิ์ยา มือบางเลื่อนขึ้นไปลูบศีรษะลูกเบา ๆ อย่างทะนุถนอม ก่อนจะค่อย ๆ ขยับมาเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาบริเวณหางตา ไม่นานหญิงสาวก็ต้องดึงมือข้างนั้นขึ้นมาเช็ดน้ำตาของตัวเองที่หยดลงสองข้างแก้ม
แม้จะบอกตัวเองให้เข้มแข็ง หากก็รู้ดีว่าเป็นเรื่องที่ทำได้ยากและคงทำไม่ได้ หญิงสาวรู้สึกทรมานหัวใจเมื่อต้องนั่งมองลูกร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด โดยที่เธอช่วยอะไรไม่ได้เลย
“แกจะกลับห้องพักเลยไหม” สหดลที่แวะมาอยู่เป็นเพื่อนตั้งแต่เช้าเอ่ยถาม ตอนนี้ปกป้องหลับไปแล้ว เขาจึงอยากให้กัญญาวีร์กลับไปพักบ้าง
“อืม เดี๋ยวกลับห้องเลย” หญิงสาวตอบพร้อมพยักหน้า ก่อนจะถามอีกฝ่ายกลับไป “แล้วแกจะกลับเลยหรือเปล่า ต้องเข้าบริษัทไม่ใช่เหรอวันนี้”
“อือ ไปส่งแกที่ห้องแล้วก็ว่าจะกลับเลย ให้ฉันโทร. บอกไอ้ยามาอยู่เป็นเพื่อนไหม” สหดลเอ่
