บทที่ 12 คุณพ่อสายเปย์ “แม่ พ่อจะมาตอนไหน” เด็กชายปกป้องละสายตาจากประตูบ้านแล้วหันหน้ามาถามผู้เป็นแม่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ วันนี้กัญญาวีร์ถูกถามด้วยคำถามนี้เป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ตั้งแต่ตื่นนอนตอนเช้าลูกของเธอก็เอาแต่ถามหาและเฝ้ารอผู้เป็นพ่อ ไม่ใช่ว่าติดพ่อหรืออะไรหรอกนะ แต่เป็นเพราะหนุ่มน้อยอยากได้รถบังคับ ซึ่งพ่อของแกสัญญาว่าจะพาไปซื้อวันนี้ ปกป้องจึงนั่งรออย่างใจจดใจจ่อตั้งแต่เช้า และคอยถามหาพ่อทุกชั่วโมงเลยก็ว่าได้ มีแค่ช่วงนอนกลางวันเท่านั้นแหละที่คนตัวเล็กจะไม่ถามหา “พ่อทำงานอยู่ครับ เดี๋ยวพ่อก็มา” แม้จะบอกแบบนั้น แต่อันที่จริงกัญญาวีร์ก็แอบกังวลว่าลูกจะรอเก้ออยู่เหมือนกัน เพราะตอนแรกเขาบอกลูกว่าจะมารับช่วงบ่าย ทว่าตอนนี้ใกล้จะสี่โมงเย็นเข้าไปทุกที เธอจึงไม่แน่ใจว่า ‘ช่วงบ่าย’ ที่เขาหมายถึงนั้นคือบ่ายไหนกันแน่ โทร. ไปเขาก็ไม่รับ ส่งข้อความไปถามเขาก็ไม่ตอบ “พ่อทำงานที่ไหน”