บทที่ 13
ลาพักร้อน
เป็นเวลาเกือบสองเดือนเต็มที่ปกป้องพักฟื้นร่างกายอยู่บ้านของคุณแก้วมณี อันที่จริงเด็กชายหายดีตั้งแต่หนึ่งเดือนแรกหลังออกจากโรงพยาบาล กัญญาวีร์เองก็ได้ถอดเฝือกออกจากแขนแล้ว หญิงสาวตั้งใจจะพาลูกกลับบ้านที่ปากช่องตั้งแต่ตอนนั้น ทว่าคนเป็นย่าขอร้องว่าอย่าเพิ่งกลับ เพราะยังอยากใช้เวลากับหลานชายอีกสักนิด
พอโดนคนมากวัยร้องขอเช่นนั้น กัญญาวีร์ก็เกิดความเกรงใจ กอปรกับเป็นช่วงที่โรงเรียนปิดเทอม เธอจึงยอมพาลูกอยู่ที่กรุงเทพฯ ต่ออีกหนึ่งเดือน
กระทั่งถึงตอนนี้ท่านก็ยังมีท่าทีเหมือนจะรั้งเธอกับลูกให้อยู่ต่อ แต่เธออยู่ไม่ได้แล้วจริง ๆ เพราะถ้ารวมกับตอนที่ลูกรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ก็เท่ากับว่าเธอไม่ได้ทำงานมาสามเดือนเต็ม ๆ
รายจ่ายต่อเดือนยังคงเหมือนเดิม ทว่ารายได้กลับไม่มีเลย ถ้าขืนอยู่ต่อไปอีก การเงินเธอเข้าขั้นวิกฤตแน่ ๆ
กัญญาวีร์จึงปฏิเสธสตรีมากวัยไปด้วยเหตุผล ก่อนจะปฏิเสธ
