คนที่ใช่
“สวัสดีค่ะหมอปิง พักเหรอคะ”
ตั้งแต่เธอเข้ามาดูแลร้านนี้ สุดเขตก็ได้แนะนำนายแพทย์น้ำปิงซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเขาให้เธอรู้จักอย่างเป็นทางการ อันที่จริงตอนที่ลูกยังรักษาตัวอยู่ที่นี่ เธอก็พอรู้ว่าทั้งสองคนสนิทกัน แต่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรมากมาย ส่วนใหญ่ก็จะคุยแต่เรื่องอาการของลูกชาย
แต่พอเธอได้กลับมาเยือนที่โรง’ บาลแห่งนี้อีกครั้ง สุดเขตก็แนะนำใหม่ และจากนั้นหมอน้ำปิงก็แวะมาอุดหนุนกาแฟที่ร้านบ่อย ๆ จึงทำให้ได้พูดคุยจนเกิดความสนิทสนมตามประสาคนที่อัธยาศัยดีกันทั้งคู่
“ใช่ครับ ง่วงมากเลยมาเติมคาเฟอีนสักหน่อย”
“แล้วสั่งหรือยังคะ ถ้ายังเดี๋ยวฉันไปสั่งกับน้อง ๆ ให้”
“เรียบร้อยครับ สั่งไปสองแก้วแน่ะ”
“สองแก้วเลยเหรอคะ” กัญญาวีร์ถามกลั้วหัวเราะอย่างเป็นกันเอง
“ไม่ได้กินเองคนเดียวหรอกครับ แต่เดี๋ยวมีคนบางคนตามมา” คราวนี้หญิงสาวผู้ดูแลคอฟฟีช็อปแห่งนี้เลิกคิ้วเป็นคำถาม นายแพทย์หนุ่มจึงเฉลย
