“เอาผ้าเช็ดก็พอแล้ว” ที่สุดคิริมาก็ฉวยผ้าจากมือใหญ่ตัดปัญหา เพราะไม่อยากต้องมาทะเลาะกันอย่างไม่จบไม่สิ้น ตอนนี้เธอทั้งเพลีย ง่วง และหิวจนแทบบ้า
จากนั้นคิริมาก็ใช้มือข้างเดียวจับผ้าขนหนูขยี้หัวตัวเอง ส่วนอีกมือก็ดึงสาหร่ายซองบางๆ ออกมาจากกระเป๋า แล้วฉีกมันด้วยปากอย่างทุลักทุเล โดยมีคนยืนค้ำหัวอยู่มองอย่างอึ้งๆ เพราะไม่นึกว่าผู้หญิงเรียบร้อย เนี๊ยบไปทุกกระเบียดนิ้ว แถมยังค่อนข้างจะหัวโบราณจะกินสาหร่ายเหมือนเด็กๆ แถมยังห้าวเป้งใช้ปากฉีกซองซะด้วย
“บอกให้ไดร์ก็ไดร์สิ” เห็นเธอยังทำท่าไม่สนใจ มือใช้ผ้าเช็ดผมอย่างไม่ค่อยถนัดเท่าที่ควร ขณะก้มหน้าก้มตาจัดการกับสาหร่ายซองที่สองด้วยท่าทางหิวจัด เขาก็ทำเสียงเข้ม
“ขอกินก่อนได้ไหม…หิว”
เธอเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยเสียงอ่อยๆ นัยน์ตากลมโตที่มีแววออดอ้อนนิดๆ เพราะความหิวทำให้เขานิ่งค้าง
ยัยป้านี่อ้อนน่ารักเป็นบ้า!
“ไม่ได้ทานข้าวเย็นหรือไง” เขาขยับมายืนลง
