“ใช่แน่นอนพ่อ ต่อให้แม่จะเปลี่ยนไปมากกว่านี้อีกหลายเท่าผมก็จำได้ไม่มีวันลืม” คราวนี้คนปากแข็งที่เอาแต่ประกาศว่าเกลียดแม่เอ่ยออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“แล้วจะให้พ่อทำยังไงวะ ในเมื่อเขาเลือกที่จะเดินออกไปจากชีวิตเรา” คนที่ถูกเมียทิ้งโดยไม่ทราบสาเหตุเอ่ยเสียงแข็งๆ สีหน้ามีแววเจ็บปวดอย่างปิดไม่มิด
“แม่อาจจะมีเหตุผลที่ต้องไปจากเราก็ได้ พ่อให้คนช่วยสืบให้หน่อยได้ไหมว่าแม่ไปอยู่ไหน ตอนนี้ชีวิตแม่เป็นยังไงบ้าง” ท้ายประโยคเขาถึงขั้นเอ่ยวิงวอน
“โอเค เดี๋ยวพ่อจะให้คนไปจัดการให้”
“เอ่อ…พ่อช่วยเล่าให้ผมฟังได้ไหมครับ ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่แม่จะทิ้งเราสองคนไป แล้วก่อนหน้านั้นพ่อกับแม่ได้ทะเลาะกันไหม หรือว่ามีใครมาพบแม่หรือเปล่า”
“ไม่เลยลูก เราสองคนไม่เคยทะเลาะกันด้วยซ้ำ คืนก่อนที่แม่ของแกจะจากเราไปพ่อกับแม่ยังไปดินเนอร์กันอยู่เลย ส่วนเรื่องที่ว่ามีคนมาพบแม่ของแกไหม…ก็ไม่นะ”
ท้ายประโยคนายบัญชา
