หลังจากวันนั้น มาร์โคก็ใช้ความช่ำชองปลุกไฟปรารถนาในตัวเธอให้ลุกโชน และร่วมรักกับเธอมาโดยตลอด แทบไม่ให้เธอห่างกายและลุกไปไหน บุปผชาติด่าทอเท่าที่จะทำได้ แต่เขาก็ไม่ยี่หระ ยังคงคอยข่มเหงเธอ ทำให้หญิงสาวรู้ซึ้งแก่ใจแล้วว่า คำว่ารักจากปากของเขามันเป็นเพียงแค่ลมปาก เพราะคนที่เขารักกันเขาจะไม่ทำกับคนที่รักแบบนี้อย่างเด็ดขาด ความรักคือความไว้เนื้อเชื่อใจ ซึ่งคนอย่างเขาไม่เคยมี เพราะผู้ชายชื่อมาร์โค ดิมิเทียส ไม่เคยมีรักแท้ให้ใคร เขาไม่เคยรักและเข้าใจใครยกเว้นตัวเอง
นี่ก็ล่วงเลยมาเป็นสองอาทิตย์แล้ว เขาก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเลิกทรมานและปล่อยเธอไป จนบุปผชาติชักทนไม่ไหว เธอไม่ต้องการตกเป็นเบี้ยล่างให้เขาทารุณอย่างเอาแต่ใจ ทำเหมือนเธอไม่มีหัวจิตหัวใจได้อีกต่อไป พอเลิกงานมาก็ลากเธอเข้าห้อง ไม่เคยถามไถ่ว่าเธอกินข้าวหรือยัง เธอเป็นยังไง สบายดีไหม ครั้นบทรักจบลงก็รีบลุกออกจากตัวเธอราวกับสะอิดสะเอียนเสียเต
