กลางดึกคืนหนึ่ง บุปผชาติปวดท้องอย่างรุนแรง ทั้งที่กำหนดคลอดคืออีกสามวันข้างหน้า
“พี่มาร์ค พี่มาร์ค แก้มปวดท้องค่ะ” เธอปลุกสามีด้วยเสียงกระเส่า ใบหน้าบิดเบี้ยว เหงื่อเริ่มซึมออกมาตามไรผม
“จะเข้าห้องน้ำใช่ไหมจ๊ะ มาพี่พาไป” คนเพิ่งงัวเงียได้สติ เมื่อได้ยินเสียงเมียเรียกก็รีบลุกขึ้นอย่างไม่เกี่ยงงอน ถามคนท้อง พร้อมทั้งกำลังจะอุ้มเธอไปเข้าห้องน้ำ
“ไม่ใช่ค่ะ แก้มปวดท้องจะคลอดลูก” บุปผชาติส่ายหน้าปฏิเสธรัวเร็วจนผมกระจาย ความปวดเริ่มตีตื้นขึ้นมาเรื่อยๆ จนต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อให้ช่วยผ่อนคลาย แล้วรวบรวมเสียงตอบคำถามสามีอย่างยากลำบาก
“ห๊ะ! แก้มจะคลอดจริงเหรอแก้ม พี่จะทำยังไงดี โอยคิดไม่ออก” พ่อตัวโตอุทานลั่น ยกมือกุมขมับ แล้วเดินวนไปมาด้วยความตื่นเต้นและสับสนอลหม่านในหัวสมอง เลยพลอยให้ทำอะไรไม่ถูก ทั้งที่ทุกอย่างก็อุตส่าห์ท่องจำไว้แล้ว แต่พอเอาเข้าจริงดันลืมหมดได้ซะนี่
“ใจเย็นๆ ค่ะพี่ม
