EPISODE4 ไม่ควรเรียกผู้หญิงว่า ‘ลูกหมา’
1105 คำ
วิศวะเถื่อนคลั่งรัก
Engineer'n Bad Relationship
EPISODE4 ไม่ควรเรียกผู้หญิงว่า ‘ลูกหมา’
ณ อีกด้านหนึ่งของซาตานคลับ
“อ้าวลันตา! ขึ้นไปห้องวีวีไอพีหนึ่งมาเหรอ” เสียงของเพื่อนร่วมงานร้องถาม ทำให้คนที่เพิ่งขึ้นมาทำงานในส่วนด้านหน้าคลับพยักหน้ารับ
“พี่คะห้องนั้นเขา...” เธอละล่ำละลักคล้ายอยากจะถามแต่ก็ไม่กล้า
“อย่าบอกนะว่าพวกเขากำลัง อืม...รู้แล้วใช่ไหม เราเรียนมหา’ลัยแล้วนี่เนอะ” แต่อีกฝ่ายกลับเข้าใจได้อย่างง่ายดายทีเดียว
“ระ...รู้ค่ะ แต่หนูไม่ได้เข้าไปนะคะ มีคนในห้องมารับถาดไป หนูคงไม่โดนลูกค้าคอมเพลนใช่ไหมค่ะ” ลันตากังวลไม่น้อย
“ไม่หรอก ห้องนั้นส่วนใหญ่เป็นห้องที่เพื่อนเจ้าของคลับมาใช้งาน ถ้าเลยห้าทุ่มแล้วพวกเขาไม่ค่อยให้เด็กเสิร์ฟเอาถาดเข้าไปหรอก อย่าคิดมากเลยนะ ทำหน้าที่ของเราให้ดีก็พอ” รุ่นพี่สาวอธิบายให้เธอเข้าใจ
“โอเคค่ะ หนูก็แค่ช็อกนิดหน่อย แหะ ๆ” เธอยิ้มเจื่อน
“เรื่องของลูกค้าวีวีไอพีอย่าไปคิดเยอะเลย”
“ค่ะพี่ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ ใกล้จะเลิกงานแล้วว่าจะแวะไปหาพี่เจี๊ยบค่ะ” ลันตาบอกรุ่นพี่สาว
“ไปเถอะ พี่ก็จะไปเปลี่ยนชุดเหมือนกัน”
ลันตายิ้มรับก่อนที่เธอจะเดินเลี่ยงไปคุยกับบาร์เทนเดอร์เรื่องออเดอร์ของโต๊ะถัดไป เพราะตัวเธอใกล้จะเลิกงานแล้ว แต่ในจังหวะที่เธอเดินกลับมานั้น ก็ได้มีใครบางคนเดินลงมาจากชั้นสองพอดี ร่างสูงใหญ่ที่เมามายจนตาปรือเซถลาลื่นจากบันไดก่อนขั้นสุดท้ายลงมากระแทกกับร่างเธอ ทำให้ลันตาตกใจไม่น้อยเมื่อมือของเขาคว้าบีบเข้าที่บั้นท้ายเธออย่างจัง...ไอ้โรคจิตที่ไหนเนี่ย!
“ฮึก...ใครผลักกูวะ” เสียงอ้อแอ้โวยวาย ทำให้สาวน้อยผละตัวถอย ก่อนที่พี่พนักงานผู้ชายจะเข้ามารั้งเธอให้ขยับออกห่าง
“น้องลันถอยไปก่อนเลย เดี๋ยวพวกพี่เคลียร์เอง”
“ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยขอบคุณเขา เพราะท่าทางลูกค้าจะเมามาก
“ลันตาเลิกงานได้เลยนะ เหลือไม่กี่นาทีแล้ว” พี่เจี๊ยบที่เดินสวนมากำชับเธออีกครั้ง ทำให้เธอพยักหน้ารับแล้วรีบเดินกลับไปยังห้องล็อกเกอร์พนักงาน ในใจก็ได้แต่คิดว่าแค่นิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก ในเมื่อเลือกทำงานในคลับ ก็คงเลี่ยงเหตุการณ์ไม่คาดฝันยากอยู่แล้ว
“อย่าไปคิดมากลันตา งานคือเงินน่า!” สาวน้อยให้กำลังใจตัวเอง ถึงจะเสี่ยงแต่งานเสิร์ฟก็ได้ค่าแรงสูงกว่างานล้างจานในครัวนี่นา
ณ มหาวิทยาลัยเอกชน King Warrior (KWU)
“แค่ก ๆ เอาข้าวผัดกับไข่ดาวค่ะป้า” เสียงกระแอมไอนำไปก่อน เมื่อร่างกายรู้สึกร้อนผะผ่าวจนแก้มสองข้างแดงซ่าน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไข้กำลังขึ้นสูง แต่นั่นมันกลับไม่ใช่ข้ออ้างที่เธอจะหยุดเรียนในวันที่มีการสอบย่อยเช่นนี้
“ไหวไหมลูก ไม่สบายรึเปล่า” เสียงของคุณป้าเจ้าของร้านข้าวไถ่ถามอย่างห่วงใย เพราะสาวน้อยในเสื้อช็อปวิศวะคนนี้เธอมาอุดหนุนท่านประจำ
“นิดหน่อยค่ะป้า ก็เลยจะรีบกินข้าวแล้วกินยาดักไว้ งั้นหนูไปนะคะ”
“เอา ๆ ถ้าไม่สบายก็ขออาจารย์ลาหยุดนะลูก อย่าไปฝืนมันเอาสุขภาพก่อน” คุณป้ายังคงส่งเสียงไล่หลัง ทำให้เธอหันกลับไปพยักหน้าให้ท่านเบา ๆ
สาวน้อยคนนี้เธอชื่อว่า ‘ลันตา’ กำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่ 2 ของคณะที่ขึ้นชื่อว่ามีหนุ่มฮอตเยอะที่สุดของมหาวิทยาลัยอย่างคณะวิศวกรรมศาสตร์ ลันตาเข้าเรียนที่นี่ด้วยโควต้าเรียนดี ทำให้เธอค่อนข้างภูมิใจในตัวเองที่สามารถเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของมหา’ลัยชื่อดังได้ โดยเทอมนี้ทางมหา’ลัยได้ให้ทุนเรียนฟรีกับเธอ เพราะตอนปี 1 ลันตาสามารถทำคะแนนสอบเป็นอันดับ 1 ได้ถึงสองเทอมติด และการได้รับทุนนี้ทำให้ลันตาลดภาระค่าใช้จ่ายลงไปมากโข เธอจึงค่อนข้างจริงจังกับการเรียนและสอบย่อยทุกครั้ง เพื่อให้ไม่พลาดคะแนนเก็บ
“แค่ก ๆ อ่าส์...ให้ตายเถอะ” ลันตาพึมพำกับตัวเอง เธอปวดหัวและตัวร้อนมากขึ้นทุกขณะ แต่สาวน้อยก็ยังคงฝืนตักข้าวเข้าปาก อย่างน้อยขอสอบย่อยให้เสร็จก่อน แล้วค่อยแวะไปนอนพักที่ห้องพยาบาลในคาบสองก็ยังดี
ปึก!
ทว่าในขณะที่เธอกำลังจะยกน้ำดื่ม เสียงของกระป๋องน้ำอัดลมสีแดงได้ถูกวางกระแทกลงบนโต๊ะพร้อมกับเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่นั่งลงตรงหน้าทำให้ลันตาตกใจไม่น้อย อะไรกันน่ะ...ผู้ชายคนนี้จู่ ๆ มานั่งจ้องหน้าเธอทำไม
“เธอ...ยัยเด็กเสิร์ฟ” น้ำเสียงห้าวต่ำสบถออกมาเบา ๆ สายตาดุดันมองจ้องหน้ากันราวกับจะหาเรื่อง ทำให้ลันตาคว้าจานข้าวแล้วลุกขึ้น เธอไม่ควรมีเรื่องกับใคร เพราะทุนที่ได้อาจจะถูกยกเลิกไงล่ะ
“คิดจะไปไหน รุ่นพี่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอกล้าลุกหนี?” เขาส่งเสียงดุมากขึ้น เมื่อลันตาลองมองอีกฝ่ายดี ๆ ก็พบว่าเขาสวมเสื้อช็อปวิศวะเช่นกัน
เขาเป็นพวกเฮดว๊ากหรือไง แต่นี่มันไม่ใช่ช่วงรับน้องเสียสักหน่อย
“เราไม่เข้าใจที่พี่พูดค่ะ แล้วเราก็ไม่ใช่ปีหนึ่ง ถ้าจู่ ๆ รุ่นพี่คิดจะสุ่มซ่อมน้องเราว่ามันไม่ใช่เรื่องนะ” เธอตอบเขาด้วยสีหน้าจริงจัง เพิ่งจะกินข้าวได้สองสามคำเอง ยาก็ยังไม่ได้กิน ทำไมเธอต้องถูกรุ่นพี่รั้งตัวไว้ด้วย
“กลัวโดนซ่อม?” เขาเลิกคิ้วถาม
“เราเดาค่ะ แต่ถึงจะสั่งซ่อมเราก็ไม่ทำ เพราะเราไม่ได้ทำอะไรผิด”
“ว้าว! ตัวเท่าลูกหมาแต่ห้าวน่าดู” เขาว่าเสียงหยัน เด็กนี่ท่าทางเอาเรื่องไม่น้อย และเขาคงจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ ไม่ได้แน่
“เราว่าพี่ไม่ควรเรียกผู้หญิงว่า ‘ลูกหมา’ นะ” ลันตาแย้งเขา คนอะไรพูดจาได้น่าโดนยำจริง ๆ
----------
#ONS #วันไนต์สแตนด์ #รักแรกพบ #คลั่งรัก #วิศวะเอวดุ #KWSTORY
นิยายเซ็ต KING WARRIORS 🖋นามปากกา ตัวตึงดึงปฐพี
- ผู้เขียน
