วิศวะเถื่อนคลั่งรัก
Engineer'n Bad Relationship
EPISODE5 เราไม่รู้จักพี่
“งั้นจะให้เรียกอะไร...ลูกแมว? ลูกหนู?” รุ่นพี่หนุ่มยียวนหน้าตาย
“จะเรียกอะไรก็แล้วแต่พี่ค่ะ เราขอตัว” เธอตัดบทและจะเดินหนี เพราะไม่อยากประสาทเสียตั้งแต่เช้า
“เดี๋ยว! เธอทำงานที่ซาตานใช่ไหม” คำถามของเขาทำให้สาวน้อยแววตาไหวระริก เรื่องทำพาร์ทไทม์เป็นความลับของลันตาที่เธอไม่เคยบอกใครเลย นั่นเพราะทางมหา’ลัยมีกฎห้ามนักศึกษาต่ำกว่าปี 3 ทำงานพาร์ทไทม์ไงล่ะ
“พี่พูดเรื่องอะไรเราไม่เข้าใจ” ลันตาตีหน้าซื่อใส่ เธอไม่อยากได้ยินชื่อสถานที่อโคจรจากปากคนในมหา’ลัย เพราะมันคือความเสี่ยง แต่จะทำอย่างไรให้รุ่นพี่หนุ่มหยุดพูดเรื่องนี้ดีล่ะ
“เดี๋ยวรู้เรื่อง” เสียงเรียบเอ่ย แล้วหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ฉับพลันนั้นแขนเล็ก ๆ ของเธอก็ถูกเขาคว้าไว้แน่น มือใหญ่จัดการลากเธอให้เดินตามไปที่สวนหย่อมด้านข้างของโรงอาหาร
“คิดจะทำอะไรคะ ปล่อยเรานะ!” ลันตายื้อยุดอย่างไม่ยินยอม แต่เพราะเขาตัวใหญ่แถมแรงเยอะมาก ทำให้เธอไม่สามารถดิ้นหนีเขาได้เลย
ผู้ชายท่าทางร้าย ๆ คนนี้ต้องการอะไรจากเธอ เพราะแค่ดูจากทรงและเครื่องประดับของเขา ลันตาก็รู้ได้เลยว่าเขาไม่ธรรมดาแน่ และคนไม่ธรรมดาอย่างเขาจะมาวุ่นวายกับนิสิตฐานะกลาง ๆ อย่างเธอทำไม
“เงียบแล้วดูนี่ ตั้งใจดูดี ๆ ด้วยล่ะ” รุ่นพี่หนุ่มล้วงโทรศัพท์ออกมาเปิดบางอย่างให้เธอดู ก่อนที่ลันตาจะต้องตกใจจนหน้าซีดเผือด เธอช้อนสายตาขึ้นมองเจ้าเรือนผมสีน้ำเงินเข้มซึ่งขับให้ใบหน้าคมคายของเขายิ่งโดดเด่นเป็นทบเท่าทวี นัยน์ตาเรียวเชิดดุดันเฉียงไปในแนวเดียวกับเส้นขนคิ้วที่เรียงตัวสวยราวใบดาบ จมูกโด่งเป็นสันคมรับกับกลีบปากหยักราวรูปสลักด้วยลิ่มแหลม สาบานเลยว่าลันตาไม่รู้จักผู้ชายที่มีรูปร่างและหน้าตาเพอร์เฟ็กต์แบบนี้
แต่ว่า...ภาพในคลิปวิดีโอที่เขาเปิดให้ดูนั้นมันคือ ‘เขาและเธอ’ จริง ๆ
“ไง! นั่นเธอใช่ไหม ถ้าใช่...เราต้องคุยกัน” เขาเอ่ยสำทับคลิปนั้น
“นั่นเราค่ะ! แล้วพี่ต้องการอะไรคะ ค่าเสียหายเหรอ” เธอตั้งคำถาม ไม่เคยคิดเลยว่าการจะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำออกไปในครั้งนี้มันช่างยากเย็น เมื่อภาพสีเทาจาง ๆ เมื่อหลายวันก่อนได้ตีวนเข้ามาในความทรงจำเป็นฉาก ๆ
“ฉันไม่ต้องการของพรรค์นั้นจากเด็กเสิร์ฟอย่างเธอหรอก แต่อย่างที่เห็นว่าฉันเมามากและมันคืออุบัติเหตุแบบไม่ต้องสืบ เพราะงั้นเรียกร้องค่าเสียหายมา จะเงินหรือของแบรนด์เนมอะไรก็ได้ ฉันแค่ไม่อยากมีปัญหา” เขาเอ่ยตามตรง ทำให้ลันตาพยักหน้ารับรู้ เขาไม่ได้มาเรียกร้องอะไรจากเธอสินะ
“งั้นเราก็ไม่มีอะไรที่อยากได้จากพี่เหมือนกันค่ะ แค่พี่ลบคลิปออกและอย่าบอกเรื่องงานพาร์ทไทม์ของเรากับใครก็พอ” เธอตอบเขาด้วยสีหน้าจริงจัง ไม่มีประโยชน์ที่จะเรียกร้องอะไร เพราะสิ่งที่ลันตาอยากได้คือความสงบและคำยืนยันว่าเธอจะไม่เสียทุนเรียนฟรีในปีนี้
“ฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าเธอจะไม่เอาเรื่องของฉันไปขาย” เขาว่าเสียงขุ่น
“แล้วทำไมเราต้องเอาเรื่องพี่ไปขายคะ พี่เป็นใครเรายังไม่รู้จักเลย”
ลันตาขอสาบานด้วยความสัตย์จริง เธอไม่รู้จักรุ่นพี่หน้าตาดีอย่างเขาแน่ และไม่มีเหตุผลที่จะต้องเอาเรื่องของเขาไปขายกินด้วย
“ไงนะ?” ถ้อยคำของสาวน้อยที่สูงเพียงแค่อกของเขาราวกับไม้หน้าสามที่ฟาดใส่กลางแสกหน้าของรุ่นพี่หนุ่ม เธอบอกว่าไม่รู้จักเขาอย่างนั้นเหรอ
ในมหา’ลัยแห่งนี้มีคนที่ไม่รู้จักหนุ่มตัวท็อปอย่าง ‘โฬม’ วิศวะปี 4 เจ้าของฉายา ‘วาฬเพชฌฆาต’ ผู้เป็นทายาทเจ้าของธุรกิจโรงแรมใหญ่ทั้งในและต่างประเทศเนี่ยนะ ไหนว่าไม่ใช่เด็กใหม่ไง ทั้ง ๆ ที่เรียนคณะเดียวกันแต่เธอไม่รู้จักกิตติศัพท์ของรุ่นพี่ตัวตึงสถาบันKWได้ยังไง
“เราไม่รู้จักพี่ ขอล่ะค่ะเราเข้าใจว่าพี่เมาแค่ไหนแล้วเราก็ไม่มีอะไรที่อยากได้จากพี่ด้วย แค่พี่อย่าพูดเรื่องงานของเราก็พอ ได้ไหมคะ” เธอย้ำ
สำหรับลันตาเขาก็แค่ลูกค้าในคลับที่เมาเละเทะแล้วเผลอล้มมาจับก้นพนักงานเสิร์ฟ ซึ่งการทำงานในที่อโคจรมันเสี่ยงเรื่องพวกนี้อยู่แล้วลันตารู้ดี เพราะฉะนั้นสิ่งที่เธอต้องการให้เขารับปากคือการไม่พูดถึงงานของเธอมากกว่า
“เธอไม่เอาอะไรจริงดิ” เขาย้อนถามราวไม่เชื่อกัน
“ไม่ค่ะ แค่อย่าบอกใครแล้วก็ลบคลิปออกให้เราก็พอ ได้ไหมคะ” เธอว่า
“ได้...แต่ถ้าเธอเอาเรื่องของฉันไปขายให้พวกเขียนกระทู้ล่ะก็ เธอได้เจอประตูนรกแน่” เขาเอ่ยเตือนด้วยสีหน้าจริงจัง ทำให้ลันตากัดฟันแน่น ตอนนี้เธออยากกินยาลดไข้และไปหาที่เงียบ ๆ เพื่อพักสักงีบก่อนถึงเวลาสอบย่อย เธอไม่มีอะไรจะคุยกับเขา ไม่อยากรู้จักและไม่อยากได้อะไรจากเขาทั้งนั้น
----------
#ONS #วันไนต์สแตนด์ #รักแรกพบ #คลั่งรัก #วิศวะเอวดุ #KWSTORY
นิยายเซ็ต KING WARRIORS 🖋นามปากกา ตัวตึงดึงปฐพี