“ถ้าคำขอโทษใช้ได้ผล ตำรวจจะมีไว้ทำไม แล้วตอนนี้ ฉันก็กำลังใจดีเลยให้เธอชดใช้ด้วยเรื่องง่ายๆ แค่นอนร้องอย่างเดียวก็พอ” ไม่รอช้า ร่างสูงเข้าไปประชิดกายสาวทันที ยิ่งเขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากเธอนั่นยิ่งทำให้เลือดในกายหนุ่มพลุ่งพล่านหนักกว่าเก่า
“ฉันขอร้อง ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ” พริมพิกาไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไป เมื่อรับรู้ได้ว่าซาตานตรงหน้าไม่มีทางปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่นอน
“ฉันจะทำให้เธอจำไว้ตลอดชีวิตว่าอย่ามายุ่งกับของของคนอื่นอีก พวกชอบยุ่งกับของคนอื่นก็ต้องโดนแบบนี้แหละ”
ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ภาวัตขาดความยับยั้งชั่งใจ จึงเอาความเจ็บแค้นส่วนตัวที่มีต่อเพชรพิชามาลงกับผู้หญิงตรงหน้า และแน่นอนว่าเขาไม่มีสติที่จะคิดว่าเธอควรได้รับโทษนี้หรือไม่ รู้แต่เพียงว่าไม่มีใครหยุดความต้องการของตนเองได้!
“โอ๊ย!”
พริมพิการ้องเสียงหลงเมื่อถูกชายหนุ่มผลักลงเตียงลูกฟูกอย่างแรง ก่อนที่เขาจะทาบทับลงมาทันที และไม
