“ว่าไงนะริษา” พี่ชายอย่างภาวัตรีบหยิบโทรศัพท์จากมือของพริมพิกาเอามาพูดคุยกับคนเป็นน้องเองด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
“ให้พี่ไปอยู่เป็นเพื่อนมั้ย” ภาวัตเอ่ยถามริษาด้วยความเป็นห่วง แต่สุดท้ายแล้วริษาก็ยังคงยืนยันว่าอยากให้เขาได้ใช้เวลาอยู่กับพริมพิกามากกว่า และริษาเองก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร คำตอบของริษาที่เอาแต่พูดไปร่าเริงไปทำให้ภาวัตรู้ได้ทันทีว่านี่ก็คงเป็นแผนการของริษาที่อยากให้เขากับพริมพิกาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง
“ริษาบอกว่าไม่เป็นไร” ภาวัตยื่นโทรศัพท์ส่งคืนให้กับพริมพิกาพร้อมกับใบหน้าที่เรียบเฉย
“นี่คุณไม่เป็นห่วงคุณริษาเลยหรือไงคุณริษาเป็นผู้หญิงคนเดียวดึกดื่นป่านนี้พี่ชายอย่างคุณควรไปอยู่เป็นเพื่อนน้องสิ” พริมพิกาพูดใส่หน้าชายหนุ่มด้วยความโมโห เขาดูไม่มีท่าทีเป็นห่วงน้องสาวตากจากเธอลิบลับ
“ใจเย็นๆก่อน ริษาไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก” ภาวัตเองไม่ใช่คนที่ชอบโกหกอะไรนัก ปกติเขาเป็นคนซื่อตรงกับควา
