“ผมแค่พูดความจริง และผมไม่อยากให้คุณเข้าใจผิดว่าผมคบกับนิต้า” ภาวัตพูดราวกับต้องการจะอ้อนวอนให้เธอเชื่อเขา
“คุณจะมาสนใจทำไมว่าพริมคิดยังไง คุณจะคบหรือไม่คบใครมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพริม” หญิงสาวตจ้องหน้าชายหนุ่มด้วยความผิดหวังอีกครั้ง
“ไม่เกี่ยวได้ยังไง ในเมื่อผมรักคุณ” ภาวัตพูดคำว่า ‘รัก’ ออกไปเพราะคิดว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่จะทำให้พริมพิกายอมให้โอกาสเขา
“รัก? เอาอะไรมากรักคะ เราเคยใช้ชีวิตร่วมกันหรอ ฉันชอบกินอะไร ชอบไปที่ไหน หรือชอบสีอะไร พ่อมั่นเป็นใคร คุณรู้หรอ” พริมพิกาจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างคาดคั้น คำว่ารักของเขามันไม่ได้ทำอะไรให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาได้เลยเพราเธอรู้ว่ามันไม่จริง!
“คุณก็ให้โอกาสผมได้รู้จักคุณสักนิดสิพริม เหมือนที่คุณให้โอกาสนายปกรณ์” ภาวัตไม่ปฏิเสธ เขาแทบไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับหญิงสาวเลยเขารู้แต่เพียงว่าเขาไม่อยากเสียเธอไปให้ใครทั้งนั้น
“คุณพูดคำว่ารักออกมาง่ายจังนะคะ จ
