“ริษา ไปซะอย่าอยู่ใกล้พี่” ภาวัตพูดด้วยความทรมาน แม้ว่าริษาจะเป็นน้องสาวของเขาแต่ด้วยฤทธิ์ยาที่เกิดขึ้นมันรุนแรงเสียกว่าจะสามารถแยกแยะใครได้ออก แม้เขาจะพยายามอย่างมากก็ตาม
“นี่มันเล่นยาแรงขนาดนี้เลยหรือไง” ริษามองพี่ชายที่ตอนนี้นอนดิ้นทุรนทุรายด้วยความเป็นห่วง เธอพอจะรู้เรื่องยานรกพวกนี้อยู่บ้าง และก็พอรู้ว่าหากไม่ได้ปลดปล่อยคนโดนวางยาจะต้องทุกข์ทรมานแค่ไหน
“นี่ ช่วยพาพี่ชายฉันขึ้นไปห้องพักที” ริษาตัดสินใจตะโกนเรียกพนักงานผู้ชายของร้านให้มาช่วยกันพยุงร่างของภาวัตขึ้นไปที่ห้องพักด้านบน
เมื่อพนักงานพาภาวัตเข้าไปอยุ่ในห้องได้สำเร็จ ริษาก็ยังคงเป็นห่วงพี่ชายอยู่แต่เธอก็รู้ดีว่าตนเองไม่เหมาะที่จะเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายแบบนี้
“ให้เรียกรถพยาบาลมั้ยครับ” พนักงานออกจากห้องมาพร้อมบอกกับริษาด้วยความเป็นห่วง เนื่องจากภาวัตดูทรมานมากเสียจนน่าเป็นห่วง
“ไม่ได้ พี่ภีมเป็นข่าวไม่ได้” ริษามั่น
