“ผมรู้เรื่องของคุณกับพริมแล้ว แล้วก็รู้แล้วว่าแพรวาเป็นลูกของคุณ” ปกรณ์พูดด้วยน้ำเสียงเศร้า เขาไม่สามารถปกปิดความรู้สึกนี้ได้จริงๆ
“แพรวาเป็นลูกของผม แม้จะเกิดจากความไม่ตั้งใจแต่ผมก็อยากจะรับผิดชอบ ที่สำคัญผมรักพริม” ภาวัตเอ่ยอย่างไม่อาย เพราะหากปกรณ์คิดว่าตนเองรักพริมพิกามากคนอย่างเขาก็มั่นใจว่ารักพริมพิกาไม่น้อยไปกว่าปกรณ์เช่นกัน
“หึ ผมยอมรับนะว่าผมรับไม่ได้ที่รู้ว่าแพรวาเป็นลูกคุณ ผมคิดมาตลอดว่าผมรับได้ที่พริมมีลูกแล้ว แต่ที่ผมรับไม่ได้คือการได้รู้ว่าพ่อของแพรวาคือคุณ” ปกรณ์เอ่ยด้วยความสัจจริง เขาไม่เคยนึกรังเกียจแพรวาแต่การได้รู้ว่าพ่อของแพรวาเป็นภาวัต เขาเองก็ช็อกและยังทำใจกับเรื่องนี้ไม่ได้
“เพราะผมเป็นคนที่น้องสาวคุณรักอย่างนั้นหรอ” ภาวัตเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เพราะผมไม่อยากแพ้ให้กับคุณ ผมคิดมาตลอดว่าระหว่างคุณกับพริมมีอะไร และมันก็มีจริงๆด้วย ผมไม่อยากรู้สึกแพ้คุณ” ปกรณ์พูดอย่าง
