“ไม่ใช่ว่าผมรับอดีตของพริมไม่ได้ แต่ผมแค่ไม่คิดว่าคุณกับคุณภาวัตจะ….” ปกรณ์นิ่งและเก็บคำพูดของตนเองเอาไว้
“มันไม่สำคัญหรอกค่ะว่าพ่อของแพรวาจะเป็นใคร มันสำคัญที่ว่าคุณปกรณ์ให้ความสำคัญกับอดีตแค่ไหนและคุณปกรณ์ก็ไม่ผิดเลยค่ะที่จะรับไม่ได้ อย่างที่พริมเคยบอกว่าคุณปกรณ์มีสิทธิ์เลือกนะคะ คุณไม่จำเป็นต้องมาเลือกผู้หญิงอย่างพริม” พริมพิกาพูดด้วยความสัจจริง เธอไม่อยากให้ความหวังและไม่อยากทำให้ปกรณ์เสียใจไปมากกว่านี้
“ผมขอโทษ ผมควรจะรักพริมให้มากกว่านี้” ปกรณ์ไม่กล้าสบตาพริมพิกา เขารู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ ทุกความรู้สึกต่างๆ มันเกิดเพราะว่าเขารักพริมพิกาไม่มากพอที่จะทิ้งอดีตของเธอได้
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ พริมเข้าใจเรายังเป็นเพื่อนกันได้นะคะ” หญิงสาวสางยิ้มให้กับปกรณ์ และคำพูดของเธอก็ถึงกับทำให้เขาเงยหน้าขึ้นทันที
“ผมไม่ได้คิดกับพริมแบบเพื่อน ไม่เคยมีสักสินาทีที่คิดแบบนั้น ผมพร้อมที่จะปรับตัวแล
