คีย์.....
พี่คีย์!!ไปไหนมาคะไม่มาดูเกดเลยอ่ะ" ลูกเกดเดินหน้าตึงเข้ามาหาผมขณะที่ผมกำลังจะเดินไปลานจอดรถ
"พี่ไปทำธุระมาเกดมีอะไร" ผมถามแบบไม่ได้ใส่ใจอะไร
"ธุระอะไรของพี่ แล้วมันสำคัญมากกว่าเกดรึไง" ลูกเกดตะคอกใส่ผมอย่างไม่ไว้หน้าจนคนอื่นๆหันมามอง
"แล้วเกดคิดว่าเกดสำคัญกับพี่มากแค่ไหน"
"พี่คีย์ทำไมพูดแบบนี้ พูดเหมือนเกดไม่สำคัญ"
" อย่าทำตัวให้มันน่ารำคาญได้รึเปล่าเกด"
"พี่คีย์รำคาญเกดงั้นเหรอคะ"
"ทำตัวแบบนี้ก็ต้องเบื่อป่ะ พี่เคยบอกว่าไง"
"แต่เกดเป็นแฟนพี่นะ"
"พี่จำได้ว่าไม่เคยบอกนะว่าเกดเป็นแฟนพี่"
"แต่ในมหาลัยใครๆก็คิดแบบนั้น"
"ช่างแม่งดิใครสนอ่ะ" ผมเริ่มรำคาญเลยขึ้นรถเพื่อจะกลับแต่...ผมต้องพาตาหวานกลับด้วยดิเพราะต้องไปรับลูกด้วยกัน ผมเลยลงจากรถเพื่อตามหาตาหวาน
"พี่คีย์จะไปไหนรอเกดด้วย"
ผมไม่สนใจลูกเกดที่เดินตามมา ผมมองหาแม่ของลูก ก็เห็นเธอนั่งหลบอยู่ตรงม้านั่งหินอ่อนข้างตึก
