ตาหวาน....
"ขอบคุณนะคะแล้วก็ขอโทษพี่นายด้วยที่ต้องเสียเวลาพาหวานมาห้องพยาบาล"
"ทีหลังก็ระวังจะได้ไม่เดือดร้อนคนอื่น"
"ค่ะ ขอโทษค่ะ"
สักพัก....
"หวานเป็นไงบ้าง"นัตตี้วิ่งเข้ามาในห้องพยาบาล
"มาก็ดีละมาดูแลเพื่อนเราด้วยพี่จะไปเรียน"
"ค่าาา พี่ชายก็ตั้งใจเรียนนะคะ" นัตตี้เอ่ยแซวพี่นาย
"ใครเป็นพี่ใครเป็นน้องกันแน่พี่หรือเธอ" พี่นายส่ายหน้าแบบเอือมระอาเล็กน้อย
ขณะที่พี่นายกำลังจะเดินออกไปพี่คีย์ก็เดินเข้ามาพอดี เขามองหน้าพี่นายแล้วก็มองมาที่ฉัน แล้วเขามาทำไมในห้องนี้จะว่ามาหาใครก็ไม่น่าใช่ก็มีแค่ฉันคนเดียวที่นั่งขาเดี้ยงอยู่บนเตียง
"เอ่ออ พี่คีย์มาหาใครคะ ยัยลูกเกดไม่ได้อยู่ที่นี่นะคะ" นัตตี้ถามพี่คีย์ แต่เป็นกาารถามที่ใครก็รู้ว่าประชด
"พี่มาหาแม่ของลูกพี่น่ะ"
"พี่คีย์!!"
"ว่าไงครับตาหวานเป็นไงมั่งแล้วนี่เดินไหวไหม ถ้าไม่ไหวพี่จะได้อุ้มกลับบ้าน"
"อะ....เอ่อออ" ฉันยังงงๆกับคำพูดของพ
