พลาดรักเมียบำเรอ

ถ้าท้องก็ต้องเอาเด็กออก...1

คิดไปก็ปวดหัวเปล่า ในเมื่อเดินจากไปไม่ได้ ก็อยู่แบบนี้ อยู่ไปเรื่อยๆ จนถึงวันที่เธอบรรลุเป้าหมาย หรือไม่ก็หลุดพ้นจากบ่วงนี้เสียที เธอเดินออกมาเรียกรถ และมีรถคันหนึ่งที่จอดรับเธอ ท่ามกลางสายตาที่มองด้วยความดูถูก ผู้หญิงที่เดินออกมาจากธารารินคนเดียวแบบนี้ มีแต่ผู้หญิงขายบริการเท่านั้น เฌอริตาปล่อยให้เขามองไปโดยไม่สนใจอะไร เป้าหมายของเธอก็คือถึงที่พักของเธอ ส่วนคนอื่นจะมองยังไงมันก็เรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของเธอ

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นยังคงอยู่ในวังวนเช่นนี้ไปเรื่อยๆ เวลาที่ภูริต้องการเธอ เขาก็โทรหาเธอ พร้อมกับสั่งให้เธอไปหาเขาที่ธารารินรีสอร์ท ซึ่งหญิงสาวก็ไม่เคยปฏิเสธเลยสักครั้ง แม้ว่าจะยุ่งแค่ไหน เพียงแค่ได้รับสายจากเขา เธอจะเคลียร์งานทุกอย่าง แม้กระทั่งการลาพักร้อน เพื่อให้ได้อยู่กับเขา

ได้อยู่ในที่ที่แทบจะเรียกว่าเป็นรังรักของคนทั้งคู่ ภูริไม่เคยเห็นค่าหรือเห็นความสำคัญของเฌอริตา ยามที่เธอมาติดต่องานที่ไร่ เขาก็ทำราวกับว่าไม่รู้จักเธอ นั่นทำให้เธอเจ็บปวด แต่เธอก็ไม่ยอมก้าวออกมาจากความเจ็บปวดนี้ และที่สำคัญไปกว่านั้นถ้าบิดาของเธอรู้ว่าเธอมีความสัมพันธ์แบบนี้กับภูริ ท่านคงจะผิดหวังไม่น้อย

เพราะท่านตั้งใจส่งเสียให้เธอเล่าเรียน เพื่อให้เธอมีชีวิตที่ดี ไม่ต้องมาตกระกำลำบากทำงานที่ต้องขายแรงแลกเงินแบบท่าน แต่เธอกลับยอมเอาตัวให้เขาเชยชมฟรีๆ แบบไม่มีศักดิ์ศรี ท่านคงจะเจ็บปวดมาก เธอได้แต่หวังว่าวันหนึ่งเธอจะทำสำเร็จ เธอจะนำความภาคภูมิใจมาให้บิดาในฐานะนายหญิง ภรรยาเจ้าของไร่ แต่เธอก็ไม่มีวันรู้เลยว่าวันนั้นไม่มีวันมาถึง

และตอนนี้ก็เหมือนว่าจะมีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ เมื่อประจำเดือนของเธอเลื่อนไปหลายวันแล้ว และไม่มีทีท่าว่าจะมา ทั้งที่เธอรับประทานยาคุมกำเนิดจนหมดแผงแล้ว เธอจึงตัดสินใจโทรหาภูริ เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเขารู้เรื่องนี้ เขาจะว่ายังไง