พลาดรักเมียบำเรอ

ถ้าท้องก็ต้องเอาเด็กออก

กว่าจะผ่านค่ำคืนอันเร่าร้อนมาได้ก็เล่นเอาคนทั้งคู่แทบหมดแรง ก่อนที่จะหลับไปเกือบพร้อมๆ กัน มันเป็นเช่นนี้อยู่ทุกครั้ง เมื่อได้มาพบเจอกัน เขาก็ต้องตักตวงความหอมหวานจากร่างงามจนกว่าจะพอใจ ก่อนที่จะจบลงด้วยการจากลาจากในเช้าวันต่อมา ไม่มีเลยสักครั้งที่ภูริจะแสดงน้ำใจโดยการไปส่งหญิงสาว เขาไม่กล้าที่บอกใครว่าเขามีสัมพันธ์กับเธอ เพราะเธอนั้นเป็นเพียงลูกสาวของคนงานที่ไร่เขา

เขาไม่อยากให้ใครรู้เพราะเขากลัวความอับอาย ผู้หญิงที่จะมาอยู่เคียงข้างเขาต้องเหมาะสมทั้งฐานะและทรัพย์สมบัติ ไม่ใช่ใครก็ได้อย่างเฌอริตา เขายอมรับว่าเขาเอาเปรียบเธออย่างมาก แต่เขาก็ตอบแทนเธอเป็นเงิน แม้ว่าเธอไม่อยากจะรับมัน แต่เขาก็ทำให้เธอได้แค่นี้จริงๆ

ทะเบียนสมรสหรืองานแต่งงานที่เธอหวัง เขาคงไม่มีวันให้เธอได้ เขารู้ว่าที่เธอยังอยู่กับเขาทุกวันนี้ก็เพื่อรอให้เขาเปลี่ยนใจ แต่เขาก็บอกเธออยู่ตลอดว่าเขาไม่มีวันเปลี่ยนใจ ถ้าอยากจะอยู่กับเขา ก็ต้องอยู่เป็นเงาตลอดไป

และหากวันใดที่เขาหรือเธอเจอใครใหม่ที่ต้องการ ทั้งสองสามารถบอกอีกฝ่ายได้ โดยจะไม่มีการฉุดรั้งใดๆ เกิดขึ้น นั่นคือข้อตกลงของทั้งคู่ เฌอริตาพยายามที่จะข้ามเส้นที่เขาขีดไว้หลายครั้ง แต่เธอก็ไม่เคยทำสำเร็จ มันเป็นโชคร้ายของเธอ ที่เธอเกิดมาไม่คู่ควรกับเขา เขาก็ได้แต่หวังว่าสักวันเธอจะเจอคนที่พร้อมรับเธอเข้ามาในชีวิต และพร้อมที่จะยืนเคียงข้างเธอ โดยไม่อายใคร

หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็ทิ้งเงินไว้ก้อนหนึ่งก่อนที่เขาจะออกไปจากห้องโดยไม่ได้ปลุกหญิงสาวแต่อย่างใด เมื่อเฌอริตาตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเงินวางอยู่ที่หัวเตียงเช่นเดิม ไร้ซึ่งร่างสูงของภูริ เธอก็ต้องถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ ก็ไม่ต่างจากโสเภณีเหมือนทุกครั้ง ทำเสร็จก็ให้เงิน แล้วก็ไม่มีแม้แต่คำลา แต่น่าแปลกใจเหลือเกินที่เธอยังทนอยู่ในสภาพแบบนี้ ทั้งที่เธอสามารถหลุดออกไปจากวงโคจรอุบาทก์และไร้ค่าได้ แต่ทำไมเธอไม่ยอมออกไป ทั้งยังรอความหวังลมๆ แล้ง ที่แทบไม่มีวันเป็นจริงเลย

หลังจากที่เธอพยุงกายลุกขึ้นอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เธอก็เดินทางออกจากธารารินรีสอร์ท รถรับจ้างเจ้าประจำที่เธอใช้งานอยู่เขาก็ติดงานอื่น ทำให้หญิงสาวต้องเดินออกมาเพื่อเรียกรถรับจ้างคันอื่น แม้ว่าจะอับอายแค่ไหน แต่ใจเจ้ากรรมก็ทนเหลือเกิน