“ตกใจอะไร ไม่อยากมีลูกกับพี่อย่างงั้นเหรอ” น้ำเสียงของเขาดูหงุดหงิด หลังจากหายตกใจแล้วเธอก็มองเขาตาปริบ ๆ อย่างไม่เข้าใจ
“นิตแค่ไม่เข้าใจน่ะค่ะ”
“ถ้าเรามีลูก นายอิฐจะได้ตัดใจจากนิตได้เร็วขึ้นและแต่งงานเร็วขึ้น”
“แบบนั้นเองเหรอคะ” เธอก้มหน้ากลัดกระดุมเสื้อเม็ดต่อไป ซุกซ่อน แววตาเศร้า ๆ เอาไว้ คิดหวังว่า เขาอยากมีลูกกับเธอเพราะเขารักเธอ
“หรือเธอไม่อยากทำให้สองคนนั่นแต่งงานกันเร็ว ๆ”
“นิตอยากให้พวกเขาแต่งงานกันเร็ว ๆ ค่ะ แต่ถ้าเรามีลูกด้วยกัน หากจะหย่ากันในอนาคตข้างหน้ามันจะยิ่งยาก”
“ในสมองของเธอคงคิดแต่เรื่องหย่าสินะ” เขาจับมือเธอไปบีบ หน้าตาบึ้งตึง นิตยาสะดุ้งนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ
“พี่พริกคะ นิตเจ็บค่ะ”
“เจ็บสิดี ทำให้คนอื่นเจ็บบ่อย ๆ ยังไม่รู้ตัวอีก”
“นิตไปทำอะไรใครตอนไหนคะ ถ้าเป็นเรื่องแพรวนิตขอโทษ นิตไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลย”
“ทุกลมหายใจเข้าออกเป็นนายอิฐกับยายแพรวเท่
