หลังจากยัยตัวเล็กจูบเสร็จก็รีบวิ่งหนีไปทันที ล่าคลื่นมองตามด้วยรอยยิ้มอิ่มอกอิ่มใจโดยไม่ได้เดินตามเธอไป
แก้มใสเดินจากไปได้ไม่นานล่าคลื่นก็ได้รับสายจากแม่ของเขา ร่างสูงคุยกับปลายสายแค่สองสามประโยคก็กดวางสายพร้อมกับเดินออกจากห้องสมุดไปทันที โดยก่อนจะขึ้นรถก็ไม่ลืมส่งข้อความบอกน้อง
ล่าคลื่น : พี่ไปก่อนนะ
แก้มใส : กลับบ้านใช่ไหมคะ
ล่าคลื่น : อืม
แก้มใส : ป้ายชื่อหนู พี่อย่าลืมรีบเอามาคืนนะ
ล่าคลื่นอ่านข้อความจบก็นิ่งไปหนึ่งอึดใจ ไม่รู้หรอกว่าคำพูดของน้องมีความหมายตรงตามที่พูดเลยไหม แต่เขาขอเข้าข้างตัวเองคิดว่าประโยคสุดท้ายนี้มีความหมายว่าให้เขารีบไปและรีบกลับไปหาเธอก็แล้วกัน
ล่าคลื่น : อืม พี่จะรีบเอาไปคืน
ณ บ้านของล่าคลื่น
ทันทีที่เหยียบเท้าเข้ามาในบ้านสิ่งแรกที่เขาได้ยินคือคำด่าอันแสนจะคุ้นเคยจากคนที่ถูกเรียกว่า ‘แม่’
“บอกให้รีบมาทำไมยังช้าอีกไม่รู้หรือไงว่าทำให้คนอื่นเขารอ”
ล่าคล
