เรียนเสร็จแก้มใสก็ไม่รอช้ารีบนั่งรถตรงมาที่โรงพยาบาลทันที ความจริงวันนี้เธอมีเรียนช่วงบ่ายด้วยแต่ทว่าอาจารย์ขอยกเลิกคลาสย้ายไปเรียนวันอื่นแทน
เมื่อมาถึงแก้มใสก็เดินตรงไปยังอาคารที่พักของล่าคลื่น แต่ทว่าระหว่างทางเธอกลับพบพิทเข้าโดยบังเอิญ ร่างกายอีกคนบอบช้ำไปด้วยรอยจ้ำเขียวแดงไปทั้งตัวโดยเฉพาะใบหน้าที่ปูดบวมราวกับเพิ่งถูกแตนต่อยมา
เขานั่งอยู่บนรถเข็นข้างกายมีชายหนุ่มหนึ่งคนที่แก้มใสเหมือนจะคุ้นหน้าว่าเคยเจอเขาในวันรับน้องมาก่อน ถ้าเธอจำไม่ผิดเหมือนว่าชายคนดังกล่าวจะชื่อ ‘โกฮัง’ เพราะชื่อแปลกคล้ายตัวละครการ์ตูนที่เคยดูแก้มใสจึงจำได้
คนที่ชื่อโกฮังมองหน้าแก้มใสด้วยแววตาหวาดหวั่นเล็กน้อยแต่เด็กสาวไม่ทันได้สังเกตเห็นเพราะตอนนี้อาการบาดเจ็บของพิทดึงดูดสายตาเธอมากกว่า
“สวัสดีครับน้องแก้ม”
คนนั่งรถเข็นเอ่ยทักพลันยิ้มน้อยๆ แม้เขาจะไม่ได้อยากเจอเธอในสภาพนี้แต่เมื่อเจอแล้วจะให้มองผ่านไปราวกับค
