เฟอร์นันโดประคองดวงหน้าอ่อนใสให้มองสบตาเขา อยากให้เธอรู้ว่าความรู้สึกที่เขามีให้ มันคือความจริง ไม่ใช่ความรู้สึกที่เขาจะมอบให้ใครง่ายๆ
“คุณเฟอร์นันโด...”
ปัทมามองใบหน้าของเจ้านายหนุ่มแล้ว หัวใจปวดปร่ายิ่งกว่าเดิม ยิ่งใกล้ชิดเขามากแค่ไหน ก็ยิ่งรู้สึกดีๆ กับเขามากขึ้นทุกที ยิ่งใกล้ยิ่งไม่อาจห้ามหัวใจตัวเองได้เลย แต่มันไม่ควร ไม่ควรเลย...
“เราต่างกันเกินไป ฉันไม่กล้าคิดหรอกค่ะ”
เธอเบือนหน้าหลบสายตา ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว ใจรวดร้าวเมื่อต้องกดข่มความรู้สึกที่มีต่อเขา ด้วยความเจียมตัว
“ทำไมต้องคิดมาก ฉันไม่ได้สนใจเลยนะ ว่าเธอเป็นใคร ฉันเป็นใคร อย่าเอาฐานะ อายุ หรืออะไรที่เธอคิดว่าต่างมาวัดสิ”
เฟอร์นันโดแนบหน้าผากชิดหน้าผากเนียน กอดรัดร่างบางแนบชิด ดวงตาคู่คมจ้องมองเข้าไปในดวงตาสีนิล สะกดให้เธอรับฟังเขา ให้เธอเปิดใจตัวเองให้เขาได้เข้าไปในหัวใจเธอ
“ใช้หัวใจของเธอ ใช้ความรู้สึกของเธอ แล้วจะพบว่า
