“เลิกฟุ้งซ่านดีกว่า”
เธอสะบัดศีรษะไล่ความคิดปั่นป่วนออกจากหัว ลุกขึ้นไปเก็บภาพวาด และอุปกรณ์วาดรูปใส่ท้ายรถจักรยาน แล้วปั่นกลับบ้าน ขากลับไม่ลืมแวะร้านขายไหมพรมซื้อไหมพรมเตรียมถักเสื้อให้แอนนา พอเดินออกจากร้านพร้อมถุงไหมพรม ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นรถยนต์คุ้นตาจอดอยู่ใกล้ๆ กับจักรยานของเธอ ประตูฝั่งคนขับเปิดออกร่างสูงสง่าของเฟอร์นันโดก้าวลงมา เขาโบกมือให้เธอพร้อมกับรอยยิ้มทรงเสน่ห์ที่ทำเอาคนเห็นตาพร่า
“มาทำอะไรแถวนี้เหรอปัทมา”
“คุณเฟอร์นันโด...” ปัทมาเผลอยิ้ม ก่อนจะรีบสำรวม “ฉันมาซื้อไหมพรมค่ะ”
“ถักเป็นด้วยเหรอ”
เขามองถุงไหมพรมสีขาวในมือเธอ แล้วหันมามองหน้าคนถือ ริมฝีปากแย้มละมุน
“ค่ะ ฉันจะถักเสื้อให้ป้าแอนนาค่ะ คุณมาทำอะไรแถวนี้คะ หรือมาซื้อของ”
ปัทมาเอ่ยถามบ้าง แถวนี้มีร้านขายของหลายอย่าง เฟอร์นันโดคงมาซื้อของเจ้าตัวคิดเอาเอง
“ฉันผ่านมาน่ะ เห็นเธอเลยแวะทัก”
เฟอร์นันโดเดินเข้ามาใกล
