ฉันควักพัดลมไอน้ำขนาดใหญ่ออกมาจากแหวนมิติสองเครื่อง เป่าใส่กระโจมที่พวกเรากำลังทำงานอยู่กลางแดดจ้า
"พวกเราควรได้แต่งตัวกรุยกราย นอนกินองุ่นโปะน้ำแข็ง ขย่มแท่งเอ็นเจิ้งอ๋องตลอดทั้งวัน ไม่ควรต้องมาทำงานกลางแดดเหมือนพวก foreman" ฉันเช็ดเหงื่อ
"นั่นสิ ..แต่เธอเห็นรอยยิ้มของพวกชาวบ้านไหม มันชุ่มฉ่ำใจกว่ากินองุ่นโปะน้ำแข็งอีกนะ" เด็บเบอร์ร่ามองไปยังกลุ่มชาวบ้าน
"อืม จริงด้วย บางครั้งการทำอะไรเพื่อประโยชน์สุขของมวลชนทำให้เรามีความสุขได้อย่างเหลือเชื่อ"
เสียงฝีเท้าหัวหน้าองครักษ์เดินมาหยุดอยู่ภายนอกกระโจม
"พระชายาขอรับ พวกชาวบ้านนำขนมท้องถิ่นมาให้ พร้อมกับโถใส่นมแพะ พวกเขาบอกว่าอยากมอบให้ท่านด้วยตนเอง" หย่งจินมาตามพวกเราออกไปพบชาวบ้าน
เราก้าวขาออกจากกระโจม
เฮ ๆ ๆ ๆ เสียงโห่ร้องของคนหลายร้อยคนดังขึ้นภายนอก พวกเขาต่างยืนชะเง้อรวมตัวกันอย่างสงบ รออยู่หน้าบริเวณแหล่งก่อสร้างท่อส่งน้ำ ในมือถือ
