Sluts
1369 คำ
ฉันโทรจิตหาเด็บเบอร์ร่า คอยเป็นชั่วโมงแล้วยัยเพื่อนชั่วก็ยังไม่มาสักที ฉันถึงกับต้องสบถคำว่า mother fucker!
"ทำอะไรอยู่" ฉันใช้ Mind Bluetooth ส่งโทรจิตไปซ้ำ
"เย่อผู้ชาย" เพื่อนรักตอบออกมาพร้อมเสียงครางอิ๊อ๊ะ
"เร็ว ๆ หน่อย จะมามัวชักช้ากับพวก 49 ทำไมกัน"
"ใกล้เสร็จละ"
"เค" ฉันตอบสั้น ๆ เค ที่แปลว่า โอเค ไม่ใช่ เค ที่แปลว่าเค ยู วายนะ
ระหว่างที่รอเด็บเบอร์ร่า ฉันทำการตัดต่อพันธุกรรมพืชไปพลาง ๆ เป็นมะเขือเทศที่รสเหมือนเชอร์รี่ผสมกับองุ่นไซมัส ผสมพันธุ์ขึ้นมาเพื่อหลอกล่อเด็กที่เกลียดมะเขือเทศให้หันมาแดกมะเขือเทศบำรุงร่างกาย เด็กที่เกลียดผักมันมีอยู่จริง ฉันจะตัดต่อพันธุกรรมผักให้เด็กนรกพวกนั้นหันมากินผักให้ได้ แม่ของเด็กจะได้ว่างไปสวีทกับพ่อของเด็กสักน้ำ เอ่อ ที่หมายถึงสักที ไม่ใช่มาไล่ป้อนผักลูกทั้งวัน
"อาห์ เสร็จละ มะเขือเทศพันธุ์อิไต อิไต" ฉันตั้งชื่อมะเขือเทศตามคำอุทานของภาพยนตร์ผู้ใหญ่ที่ฉันชอบดู
"อิไต อิไต แปลว่าอะไรเหรอครับ" นักเต้นดาวยั่วจากโฮสต์คลับพากันมานั่งข้างฉัน
"แปลว่าอร่อยไง" ฉันตอบไปส่ง ๆ
"แล้วพวกผมล่ะ อร่อยไหม"
"อืม..." ฉันตอบไปแบบตัดรำคาญ ผู้ชายที่ฉันได้จนเบื่อแล้ว ไม่นับเป็นของอร่อยหรอก
"คุณแพรี่จะไปนานรึเปล่า คิดถึงแย่เลย"
"คิดถึงฉันหรือคิดถึงเงินของฉันกันแน่"
"ก็ทั้งสองอย่าง" ผู้ชายสองคนตอบออกมา
ในยุคแห่งความเท่าเทียมระหว่างชายหญิง ถ้าผู้ชายอยากได้เงินเรานับว่าไม่แปลก เพราะเมื่อหลายร้อยปีก่อน ประมาณ ค.ศ.2024 อะไรนี่แหละ พวกผู้หญิงก็อยากได้ผัวรวยเหมือนกัน
norm ของชะนีในยุคนั้นคืออยากได้นักธุรกิจมาดท่านประธาน แต่นอนดูซีรีส์เอาพัดลมเป่านาผืนน้อยอยู่ที่บ้าน แล้วก็มูเตลูพระแม่ลักษมี แต่ตัวเองไม่เคยโผล่หัวออกไปไหนเลย มีแต่สั่ง grab มากินที่ห้อง หน้ามันเยิ้ม ก้มศีรษะจุ่มมือถือ ไม่ยอมแต่งตัวสวยออกไปพบปะผู้ชาย แล้วอยากได้ผู้แบบ qualify โถ..ชะนี introvert คงจะได้หรอก!!!
"เฮ้อ...เป็นผู้หญิงสวยเก่งก็ลำบากเหมือนกัน ทั้งเปย์ผู้ชาย ทั้งทำงาน ทั้งดูแลความสวย" ฉันกล่าวสรรเสริญ celebrate ให้กับความปังของตัวเอง
"ไปยุคโบราณมีอะไรดี ผู้ชายอาจจะหน้าขนเหมือนหมีก็ได้นะครับ"
"ฉันเบื่อ (ไส้กรอกมินิ) น่ะสิ" ฉันยั้งปากไว้ ยังไม่พูดคำว่าไส้กรอกมินิให้พวกเขาน้อยใจ ฉันไม่โทษความเล็กของผู้ชาย ฉันโทษวิวัฒนาการ วิทยาการและความเครียดต่างหาก
"คุณเด็บบี้มาแล้ว" ดาวยั่วโฮสต์คลับโบ้ยหน้าไปทางประตู เห็นเด็บบี้ยืนรออยู่
ฉันเดินฉับ ๆ ไปหาเพื่อนรักเพื่อนเลวทันที
"ทำไมมาช้าจัง แล้วไม่เตรียมของอะไรมาเลยเหรอ"
"ก็เอากระเป๋ามิติไปแล้วไง"
"ไหนล่ะ"
เด็บบี้เปิดกระโปรงให้ฉันดู
"ว๊ายยย มาเปิดกระโปรงอะไรแถวนี้"
"กระเป๋ามิติของฉันคือกางเกงในแบบมีซิป"
"อุบาทว์อยู่นะ"
"เก็บไว้ตรงนี้น่ะดีแล้ว จะได้ไม่มีใครกล้าล้วงนอกจากฉัน" เด็บเบอร์ร่าตอบอย่างมั่นโหนก
"ที่อันตรายที่สุดคือที่ปลอดภัยที่สุด" ฉันมองกางเกงในแบบมีซิป พ่อของเด็บบี้เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ชอบวิจัยอะไรแปลก ๆ คงลำบากใจไม่น้อยที่ต้องทำกางเกงในติดกระเป๋ามิติให้ลูกสาว แต่ก็ดีเหมือนกัน ใครมันจะมากล้าล้วงกิ๋มของเด็บบี้ล่ะ
"Dangerous pussy on bad girl's body" ฉันเบ้ปาก ยัยนี่ชอบแย่งผู้ชายที่ฉันอยากกิน ถูกเรียกว่าเพื่อนเลวก็สมควรแล้ว แต่ก็ยังเป็นเพื่อนรักกันอยู่ดี
"เธอว่าพุซซี่ของฉันอันตรายงั้นเหรอ"
"ก็เธอเขมือบผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะ"
"เขาเรียกว่าประสบการณ์ค่ะ ไม่ใช่ความร่าน" เด็บบี้ยืนเถียงฉอด ๆ
"ไปกันดีกว่า เสียเวลา"
"จะไปนานรึเปล่า เราต้องเตรียมชุดจีนโบราณไปไหม"
"ฉันเตรียมไปแล้ว อยากย้อนยุคสวย ๆ เหมือนในหนังจีนพีเรียด" ฉันควักชุดจีนยาวเฟื้อยมะเลื้อยเตื๊อยไก่ออกมาจากแหวนมิติ โคตรสวย โคตรเลื่อมระยับ สั่งตัดแบบกูตูร์
"โห นี่มันชุดสำหรับชนชั้นสูง ปักเลื่อมดิ้นเงินดิ้นทองเหมือนพวกเชื้อพระวงศ์"
"แน่ล่ะ ฉันจะเอาผัวเป็นอ๋องนิ"
"โอเค งั้นฉันจะหาจับแม่ทัพแดกนะ"
"หึ ๆ ใฝ่สูงเหมือนกันนะเรา" ฉันใช้สายตากวาดมองเด็บเบอร์ร่า เป็นครั้งแรกที่เพื่อนรักทำท่าทีว่าไม่แย่งอ๋องของฉัน ปล.แต่ฉันยังไม่เจออ๋องที่ว่าหรอก อยู่ในมโนไว้ก่อน
"ไทม์แมชชีนอยู่ไหน"
"ในยานอวกาศของคุณพ่อ"
"พ่อเธอให้ยืมแน่นะ"
"ฉันฉวยเอาแอร์คีย์การ์ดมาแล้ว ตอนที่คุณพ่อกำลังซัมเม่กับคุณแม่อยู่" ซัมเม่เป็นคำสุภาพของการร่วมเพศแบบหื่นกระหาย
"เธอขโมยไทม์แมชชีนคุณพ่อเหรอ" เด็บเบอร์ร่าตาโต
"ไม่เชิงหรอก คุณพ่ออนุญาตแต่คุณแม่ไม่อนุญาต ท่านทั้งสองเลยไปปรับความเข้าใจกันเสียงดังตับ ๆ ๆ ๆ ในห้องนอน ฉันจึงรีบยืมแอร์คีย์การ์ดมาก่อน"
"จะไปดีรึเปล่านะ" เด็บเบอร์ร่าเกิดความลังเลใจ เมื่อรู้ว่าฉันขโมย เอ๊ย ยืมยานไทม์แมชชีนของคุณพ่อมากะทันหัน โดยที่คุณแม่ไม่อนุญาต
"จะไปหรือไม่ไป ผู้ชายยุคนั้นไซส์ 56 บวก บวก นะ" ฉันไม่สนละ ฉันรู้ดีว่าหล่อนต้องรีบระริกระรี้ตามมาหากฉันงัดทีเด็ดมาเคลม
ฉันเดินจ้ำไปที่ยานอวกาศ เพื่อเอาแอร์คีย์การ์ดไปยัดเจ้าไทม์แมชชีน ฉันตั้งใจว่าจะไปลองชิมผู้ชายยุคโบราณให้ได้ บางครั้งขนาดของผู้ชายก็ถดถอยลงไปตามกาลเวลา เหมือนศีลธรรมในใจคนไง มันเสื่อมลงแต่เทคโนโลยีกลับเจริญขึ้น เป็นความย้อนแย้งในการพัฒนากับความเสื่อมทรามในจิตใจ ปล. ขนาดอวัยวะเพศชายก็เช่นกัน
"ว๊ายยย รอด้วยสิ" เด็บเบอร์ร่ารีบวิ่งพุซซี่กระพือตามฉันมา
ฉันได้แต่ยิ้มมุมปาก
ฉันกระโดดขึ้นไทม์แมชชีน กดปุ่มย้อนเวลา โดยมียัยเด็บเบอร์ร่ายืนแทะไอติมแท่งรูปเห็ดโคนอยู่ด้านข้าง สองสาวสวยพร้อมแหวนมิติ ready ไปทัวร์ดงบิ๊กไซส์ยุคโบราณแล้วค่ะ
เสียงไทม์แมชชีนกระหึ่มดังสนั่น ไทม์แมชชีนถูกขับลอยออกมาจากยานแม่คือยานแม็กซิสเนลซ่า ยานลอยขึ้นช้า ๆ เห็นคุณพ่อวิ่งหน้าตื่นออกมาจากห้องนอน พร้อมกับคุณแม่ที่สวมชุดคลุมแทบไม่ทันจนนมหกออกมาครึ่งเต้า
"แพรี่ เดี๋ยวก่อนลูก" คุณแม่แสดงอาการไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
"เดี๋ยวก่อนลู้กกกก" คุณพ่อเฟลลินของฉันก็เช่นกัน
ฉันยัดแอร์คีย์การ์ดลงในช่องเสียบ กดปุ่มเลือกปีที่คิดว่าผู้ชายยุคนั้นต้องมีขนาดอวัยวะเพศใหญ่ที่สุด
แสงสว่างวาบขึ้นพร้อมกับเสียงดังตูม!!!! ยานไทม์แมชชีนเดินทางสู่ยุคจีนโบราณทันที
"เดี๋ยวก่อนแพรี่ หยุดก่อน ปุ่มเซทเวลากลับมันเสีย พ่อยังไม่ได้ซ่อม"
ฟึ่บ! แสงสว่างวาบขึ้นพร้อมกับเสียงสุดท้ายที่ได้ยินจากปากคุณพ่อ
ปุ่มเซทเวลากลับมันเสีย พ่อยังไม่ได้ซ่อม
ปุ่มเซทเวลากลับมันเสีย พ่อยังไม่ได้ซ่อม
ปุ่มเซทเวลากลับมันเสีย พ่อยังไม่ได้ซ่อม
เสียงเตือนของคุณพ่อดังขึ้นในห้วงจิตเหมือนเสียงเอคโค่
"ว๊าาากกกกก ปุ่มเซทเวลากลับมันเสีย" ฉันกับเด็บบี้ยกมือขึ้นกุมหัว
พวกเราสองสาวถึงกับร้องเชี่ย!!!! ดังมากกกกกกกกกกกกกก
- ผู้เขียน
