“ขอบคุณครับแม่” เขาเรียกบิดามารดาของยุวธิดาว่าพ่อกับแม่เพราะสนิทคุ้นเคยกันดี อีกทั้งยังจะเป็นทองแผ่นเดียวกันอีก เลยเรียกกันแบบนี้มานานแล้ว คนทั้งสองเปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่ที่เคารพ ไม่มีบิดามารดาแล้ว ทั้งสองจึงเหมือนพ่อแม่คนที่สองของเขา
“ยายกล้วยเรียนจบกลับมา ยังไม่มีการมีงานทำ ยังไงต้องฝากฝังพ่อไข่ด้วยนะ พาน้องไปทำงานทำการบ้าง แต่งงานกันจะได้ช่วยกันทำมาหากิน”
“ครับ งั้นพรุ่งนี้ผมมารับกล้วยนะครับ”
“เอาสิ อีกไม่กี่เดือนจะแต่งงานกันแล้ว จะได้คุ้นชินกัน ยายกล้วยไปเรียนในเมืองเสียนาน กลับมารอบนี้ จะได้ออกเรือนเสียที” คำพูดของมารดา ทำให้ยุวธิดาหน้าแดงน้อยๆ เธอยกน้ำเย็นๆ มาเสิร์ฟให้ว่าที่สามีเพราะเขาพาเธอปั่นจักรยานมาไกลคงจะเหนื่อย ก่อนจะวางกระปุกน้ำพริกมะขามกุ้งสด ลงตรงหน้าเขา
“ได้กินน้ำพริกมะขามฝีมือแม่แบบนี้เจริญอาหารอีกแน่ๆ เลยครับ ฝีมือแม่อร่อยไม่เป็นสองรองใคร”
“ปากหวาน” โขมพัตถ์ชมจากใ
