“ถ้าจะแกงเลียงต้องไปหาผักก่อนนะ” เขาบอกเธอ วางไข่มดแดงเอาไว้ใต้โคนไม้ ก่อนบอกเธอว่าค่อยกลับมาเอา
“เดี๋ยวพาไปเก็บผักทำแกงเลียง ที่นี่มีผักเยอะแยะเลย”
“บ้านเราอุดมสมบูรณ์มากนะคะ แทบไม่ต้องซื้ออะไรเลย”
“พี่ปลูกทุกอย่างเอาไว้ เวลามีเมีย เมียจะได้ไม่อดไงครับ อยากกินอะไร ก็ได้กิน”
“แน่ะ!” คนเขินหน้าแดงเดินหนี โขมพัตถ์รีบเดินตาม ยิ้มกว้างขวางมองร่างน้อยที่เดินนำไปก่อนอย่างเอ็นดู
ริมรั้วมีตำลึงยอดอ่อนขึ้นอยู่มากมาย ยุวธิดาเดินไปเก็บใส่ตะกร้าที่เธอหอบหิ้วติดมาก่อนหน้านี้ นอกจากตำลึงแล้วยังมียอดผักหวานที่เขาปลูกเอาไว้เป็นทิวแถว เจ้าดำสุนัขแสนรู้ของโขมพัตถ์เดินตามเจ้านายหนุ่มไม่ห่าง มันมีความสุขกับการวิ่งเล่นตามประสา
“อุ๊ย!” เธอหันไปเด็ดใบแมงลัก เขาก็เด็ดด้วย มือสัมผัสกัน เธอดึงหนีแต่เขาไม่ยอมปล่อยนี่สิ
“เขาว่าใจตรงกัน” เธอเบี่ยงหลบแต่เขาขวางเอาไว้
“อะไรคะพี่ไข่” เธอช้อนตาขึ้นมอง ขวยเขินหนักก
