“ฉันไม่อยากตัดสินอะไรเองหรอก ในเมื่อมันเป็นเรื่องของคุณกับยัยเม ยัยเมก็ควรจะเป็นคนตัดสินไม่ใช่ฉัน ในเมื่อคุณกล้ามาที่นี่ ฉันก็ใจกว้างพอที่จะให้คุณได้เจอลูกสาวฉัน” นางมาลินีเอ่ยออกมาอย่างปลงๆ นางโกรธไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร เนื่องจากตอนนี้บุตรสาวของนางกำลังตั้งครรภ์ เพราะฉะนั้นถ้านี่เป็นโอกาสที่หลานของนางจะมีพ่อ นางก็ไม่ควรขัดไม่ใช่หรือ
“ขอบคุณมากครับ ว่าแต่ตอนนี้เมยาวีอยู่ ที่ไหนครับ” ธิมรีบไหว้ด้วยความดีใจ อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ได้โอกาสที่จะขอคืนดีจากเมยาวี
“อยู่ที่สวนหลังบ้านน่ะ เดินไปทางโน้น” นางมาลินี้ชี้มือไปที่สวนหลังบ้าน ซึ่งน่าจะห่างจากที่นี่ประมาณสามถึงสี่ร้อยเมตร
“ผมไปหาเมยาวีก่อนนะครับ” แววตาของชายหนุ่มนั้นเต็มไปด้วยความหวัง เขาไม่รอให้นางมาลินีตอบอะไร เขารีบสาวเท้ายาวๆ ไปที่สวนหลังบ้านทันที ในขณะที่นางมาลินีภาวนาให้ทุกอย่างมันผ่านไปด้วยดี นางไม่รู้จักนิสัยใจคอของผู้ชายคนนี้ แต่ถ
