ทาสสวาทเงาหัวใจ

ปรับทุกข์...3

“ไม่รู้สิ ไม่เห็น” เมยาวีเอ่ยอย่างไม่ได้สนใจ ก่อนที่เธอจะนั่งลงแล้วยกแก้วขึ้นมาจิบต่อ ธิมยืนดูอยู่สักพัก แต่ก็ไร้วี่แววของเพื่อนสนิทเมยาวี เขาเริ่มเป็นห่วงเธอ เขาน่าจะพาเธอไปส่ง ก่อนที่มันจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น เพราะถ้าหากมีใครมาทำอะไรตอนนี้ หญิงสาวที่เมามากอย่างเมยาวี คงไม่มีทางปกป้องตัวเองได้อย่างแน่นอน ส่งเธอเรียบร้อยแล้วเขาค่อยกลับมาดื่มกับเพื่อนสนิทแล้วกัน

“ผมว่าผมไปส่งคุณดีกว่านะ คุณโทรไปบอกเพื่อนคุณแล้วกัน เขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง” ธิมไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันว่าทำไมเขาต้องมาสนใจพนักงานธรรมดาอย่างเธอ ในเมื่อเธอสามารถมาเที่ยวเองได้ เขาก็ควรจะปล่อยให้เธอกลับเองไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมเขาถึงตัดใจทำเช่นนั้นไม่ลง

“เอาอย่างนี้ก็ได้ค่ะ ได้กลับกับชายในฝันอย่างบอสมันฟินจะตาย” เมยาวีลุกขึ้นเดินโซซัดโซเซ ก่อนที่มือจะกดโทรศัพท์หาเพื่อนสนิท แต่เพราะติดงานด่วนศิริอรเลยไม่รับสายเพื่อนของเธอ

“ผมอยากจะบ้าตาย นี่ผมตัดสินใจผิดหรือเปล่าเนี่ยที่จะพาคุณกลับบ้าน” ธิมเอ่ยกับตนเอง

“ไม่ผิดค่ะ ไปค่ะ แค่ฉันได้อยู่กับบอส ตอนที่ฉันเมาแบบนี้ แค่นี้ก็ยิ่งกว่าฝันแล้วค่ะ” เมยาวีเอ่ยอย่างน่าสงสาร และเธอก็ถือวิสาสะควงแขนบอสหนุ่มของเธอไว้

“เฮ้อ...” ธิมถอนหายใจด้วยความเหนื่อยใจ แต่ในเมื่อเลือกที่จะช่วย เขาก็คงต้องช่วยเธอให้สุดทาง

เมื่อทั้งสองคนเดินออกมาที่รถ ชายหนุ่มก็พาหญิงสาวไปส่งที่คอนโดของเธอ ซึ่งเธอได้ปักหมุดที่กูเกิ้ลแม็พไว้ให้เขา เมยาวีนั้นหลับมาตลอดทาง และเมื่อถึงที่คอนโดของหญิงสาว ชายหนุ่มก็พยายามปลุกเธอ แต่เธอก็ไม่ยอมตื่นแต่อย่างใด นั่นทำให้เขาต้องถอนหายใจออกมาด้วยความลำบากใจอีกครั้ง

ก่อนที่เขาจะถือวิสาสะเปิดดูในกระเป๋าของเธอ เผื่อว่าในกุญแจห้องของเธอจะมีเลขห้องอยู่ และมันก็เป็นดังเขาคาด เพราะมันมีเลขห้องของเธออยู่จริงๆ เขาจึงถือวิสาสะอุ้มร่างบางของเธอไปส่งที่ห้อง เพื่อให้เธอปลอดภัย แต่เมื่อถึงที่ห้องแล้ว มันกลับไม่เป็นอย่างที่ชายหนุ่มคิด เมื่อร่างบางของหญิงสาวลืมตาขึ้นมา ก่อนที่เธอจะใช้เรียวปากบางของเธอจุมพิตที่เรียวปากหยักของเขา นั่นให้ชายหนุ่มถึงกับตัวแข็งด้วยความตกใจ