“หวานจนต้องบอกเด็กเสิร์ฟแล้วมั้ยคะว่าไม่ต้องเติมน้ำตาลก็ได้ โต๊ะนี้พกน้ำตาลมาเยอะ” เมยาวีเอ่ยไปหัวเราะไป ที่ต้องทำท่าทางแบบนั้น บอกตรงๆ ก็คือเธอเขินนั่นเอง ไม่เคยต้องมาเจอผู้ชายที่อีกไม่กี่วันจะเป็นสามีที่ถูกต้องตามประเพณีอีสาน และทางกฏหมายมาพูดจาหวานๆ แบบนี้ใส่ ก็เล่นเอาเธอไปไม่เป็นเหมือนกัน
“ก็เอาสิครับ กล้าบอกมั้ยล่ะ”ฝ่ายที่รู้ว่าเธอไม่กล้ารีบท้าทายอออกไปทันที และดูเหมือนว่าฝ่ายหญิงจะไม่กล้าจริงๆ นั่นแหล่ะ
“คุณก็รู้นี่นาว่าฉันไม่กล้า” เมยาวีเอ่ยออกไปด้วยท่าทางอายๆ
“ไม่กล้าก็อย่าซ่าส์สิครับคุณแม่” ธิมเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ส่วนเมยาวีก็ได้แต่มองค้อนน้อยๆ ซึ่งอีกฝ่ายก็นั่งหัวเราะคนที่มีอาการงอนเล็กน้อย
ทั้งสองยังคุยกันต่อเรื่อยๆ จนกระทั่งอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟ ธิมเริ่มทำหน้าที่คุณพ่อที่แสนดีทันที เขาตักอาหารเอาใจเมยาวี ทำให้เขาแทบไม่ได้รับประทาน ส่วนเมยาวีก็พยายามห้าม แลดูชุลมุนน่าดู ส่วนค
