คนพูดหอบเหนื่อยอย่างโมโห
“วันนี้หนูเบื่อมากเลย ขอทั้งเงินและคนขับรถของคุณแม่ออกไปชอปปิงข้างนอกหน่อยนะคะ” คนพูดพาร่างคนพิการขึ้นไปนอนบนเตียงเหมือนเดิม คุณนายจำปาได้แต่อือๆ อาๆ น้ำตาไหลเสียใจที่มองคนผิดไป
“ขอตัวก่อนนะคะคุณแม่ ขอให้นอนอย่างมีความสุข ยาน่ะไม่ต้องกินหรอก เสียของเปล่าๆ” ขวัญจิราพูดอย่างรำคาญ ก่อนจะเดินกระแทกเท้าออกไป สั่งบ่าวไพร่ในบ้านว่าไม่ต้องเข้าไปยุ่งวุ่นวายในห้องของคนป่วยเพราะท่านต้องการพักผ่อน ปล่อยให้แม่สามีนอนจมกองขี้กองเยี่ยวเลอะเทอะอยู่บนเตียงอย่างเดียวดาย
พลับพลึงแอบเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นพอขวัญจิราออกไปจากห้องแล้ว เธอก็แอบย่องเข้ามาหาคุณนายจำปา พออีกฝ่ายเห็นพลับพลึงเข้าก็กลัว เพราะเคยทำความผิดเอาไว้กับหญิงสาวตั้งแต่ยังเด็ก ตอนนี้เธอนอนพิการอยู่บนเตียงพลับพลึงคงอยากมาแก้แค้นตนเช่นกัน คุณนายจำปาร้องอือๆ อาๆ ท่าทีหวาดกลัว พลับพลึงจึงรีบจุ๊ปาก บอกท่านให้เงียบ
