อีกฝ่ายกำลังประคองร่างของจำปามาหยุดอยู่ตรงหน้า
“นี่แก แก แกไม่ได้เป็นง่อยอย่างนั้นเหรอ” ขวัญจิราตกใจเมื่อเห็นว่าคุณนายจำปาเดินได้
“ใช่ ฉันไม่ได้เป็นง่อย แต่ฉันให้หมอโกหกเองแหละ” หมอที่รักษาท่านเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันมา ที่โกหกเพราะจะได้เห็นธาตุแท้ของขวัญจิราให้มากกว่านี้ และนางก็อยากพิสูจน์อะไรด้วย
สิ่งที่อยากพิสูจน์คือความจริงใจของพลับพลึง เพราะนางเห็นสายตาลูกชายมองพลับพลึงแล้วจู่ๆ ก็รู้สึกผิดขึ้นมา อาจเพราะนางได้รับรู้ความร้ายกาจของขวัญจิราด้วยกระมังเลยตาสว่าง คนที่รักและอยากได้มาเป็นสะใภ้ กลับทำนิสัยต่ำช้าเช่นนี้ เล่นชู้กับคนงานไม่เลือก
“นี่แกยอมลงทุนนอนขี้เยี่ยวทำปากเบี้ยวพูดไม่ได้เพื่อจะหลอกฉันอย่างนั้นเหรออีแก่” ขวัญจิราสติหลุด ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวด้วยความโกรธแค้น
“ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้เธอก็ฆ่าฉันสิ”
“อีแก่ ทำไมแกไม่ไปลงนรกซะตั้งแต่ตอนนั่น!” ขวัญจิรากัดฟันพูดอย่างแค้นใจ
“แม
