รวิชหลังจากกลับมาจากส่งริสากับพรกมลก็วางแผนที่จะเล่าให้พ่อกับแม่ฟังอย่างไรเขารู้สึกว่าช่วงนี้เขามีแต่แผนเต็มไปหมด หรือจะโทรปรึกษาเพื่อนอีก ไม่ดีกว่า เรื่องในครอบครัวเขาควรจัดการเอง
รวิชนั่งลูบผมลูกชายในห้องนอน นั่งมองน้องธีรที่กำลังหลับอย่างมีความสุข
ตั้งแต่มีพรกมลและริสา น้องธีรก็ไม่นอนสะดุ้งอีกเลย รวิชหันไปมองภาพมารียาบนหัวเตียง จึงเอ่ยกับรูปภาพเบาๆ
“มารียา พรกมลเขาเป็นคนดีเธอไม่ต้องเป็นห่วงลูกแล้วนะ”
เขายังจำคำฝากฝังของมารียาได้ดี เธอขอร้องเขาเพียงข้อเดียว
ขอแค่ให้ดูแลหนูธีรให้ดี เขารู้ว่ามารียาไม่ได้กลัวตายแต่กลัวลูกเสียใจ
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เขาพึ่งได้ทำตามสัญญา
“พี่นกคืนนี้ผมจะนอนกลับน้องธีร … พี่ไปพักผ่อนเถอะครับ”
“ค่ะท่าน” รับคำเสร็จพี่นกก็เดินออกห้องไป
ค่ำคืนนี้ของรวิชไม่เหน็บหนาวอีกต่อไป
ณ บ้านตระกูลโภคิน
“อะไรนะ!! คุณพ่อคุณแม่ไปต่างประเทศ” รวิชพูดเสียงดังระคนโวย
