“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด” เสียงกรี๊ดดังลั่นที่ประตูห้อง เธอจำได้ว่าเป็นเสียงของลูกปัดอย่างแน่นอน “ทำไมคุณทำกับปัดอย่างนี้ คุณพาใครมากกกที่เรือนหอของเราคะ มันเป็นใคร???”
“ไม่เอาน่าปัด มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ ผมมาคนเดียว”
“ปัดไม่เชื่อ ปัดจะเข้าไปดูเดี๋ยวนี้”
“อย่างี่เง่าได้มั้ยปัด!” หลังจากนั้นก็มีเสียงทุบตีดังปึกปักๆ พร้อมเสียงร้องไห้โฮของหญิงสาว “บอกแล้วไงว่าไม่มีใครจริงๆ”
พัณณิตาตัวสั่นงันงก แต่คุมสติได้ เธอมองหาช่องทางหลบหลีกออกจากห้องซึ่งไม่ใช่ทางประตู ทว่า ไม่มีเลย นอกจากระเบียง ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้แน่ หากเธอจะกระโดดลงจากชั้นเจ็ด!!!
“พี่ปัด ใจเย็นๆน่า” แล้วเสียงหนึ่งก็ดังแทรกการคร่ำครวญของลูกปัด ทันทีที่เธอได้ยินเธอชะงักไป “ฟังพี่อิทเขาบ้างสิ พี่สองคนกำลังจะแต่งงานกันนะ”
“งั้นแกเข้าไปดูให้พี่เดี๋ยวนี้เลย เข้าไปลากผู้หญิงชั่วนั่นออกมา”
“เชนทร์!” เสียงอิทธิพลดูเป็นกังวล “มันไม่มีอะไรนะโว๊ย!
