มณีรินรู้สึกมีความสุขที่มีเขาอยู่เคียงข้างทุกค่ำคืน เธอไม่เคยเบื่อรสสวาทขอเขาเลยยสักวินาทีเดียว และนับวันก็ยิ่งทวีความต้องการมากขึ้น ๆ เธอขาดเขาไม่ได้จริง ๆ มันเหมือนเธอถูกดึงให้เขาไปอยู่ในโลกของเขาได้สำเร็จ
“เฮ้อ...ฉันตื่นสายอีกแล้วนะ เพราะคุณตัวเดียวเลย” เธอบ่นขณะนั่งแต่งหน้าอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง แต่ไม่มีผีจอมก่อกวนนั่นอยู่ด้วย แน่ล่ะว่า เขาจะหายไปในตอนกลางวัน “แต่ตั้งแต่ที่คุณมาอยู่ด้วย ฉันรู้สึกมีความสุขและกระชุ่มกระชวยขึ้นเยอะเลย สุขจนไม่อยากจะมีผัวเป็นคนเลยจริงๆ”
เธอคงถูกผีหลอกจริงๆ ติดเซ็กส์เขาจนถอนตัวไม่ขึ้น และรู้สึกใจหายเมื่อคิดว่าวันหนึ่งเขาอาจจากไปตลอดกาล
“ยังไงก็...อย่าเพิ่งไปนะ รอจนกว่าฉันจะจำอะไรได้ก่อน เผื่อว่าฉันเคยทำอะไรไม่ดีกับคุณไว้ ฉันจะได้ขอโทษ ขออโหสิกันทัน”
เธอวางลิปสติกลงที่เดิม มองภาพหญิงสาวแสนสวยในกระจก เธอสวยและเซ็กซี่ขึ้นทุกวัน อาจเป็นเพราะร่างกายและโฮโ
