ตลอดทางไอวี่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา จมอยู่กับความคิดของตัวเอง 'เมื่อไหร่พี่ธันวาจะเลิกยุ่งกับฉันซักที' ต่อไปนี้ถ้าเขาเข้ามาคุกคามฉันอีก คงต้องปล่อยให้พี่เดย์ไนท์จัดการ
ความเร็วรถเพิ่มขึ้น ตามอารมณ์ของคนขับ 'ไอ้เวร!ตื้อไม่เลิก แม่ง!!โทรมาขัดจังหวะชิบหายเมียกำลังอ้อนเลย'
ผมรู้ว่าตอนนี้ไอวี่ไม่ได้คิดอะไรกับมันและไม่อยากยุ่งเกี่ยว ผมจะถือว่าเตือนมันแล้ว ถ้าแตะต้องไอวี่เมื่อไหร่ไม่มีคำว่า 'โอกาส' จากผมแน่นอน
"ไอหิวมั้ยครับ?" หลังจากนั่งเงียบขับรถมาซักพัก ผมเลือกเป็นฝ่ายพูดก่อน ไอวี่คงกำลังเป็นกังวลกับเรื่องนี้
“หิวค่ะ แล้วไอก็กำลังคิดว่าจะทำยังไงให้เขาเลิกยุ่งกับไอซักที เฮ้ออ..." ได้ยินแบบนั้นรอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของหล่อเหลาทันที มือหนายื่นไปขยี้ศีรษะเล็กเบาๆ อย่างหยอกล้อ
“ทานอะไรครับ หื้ม?" ผมชอบเธอตรงนี้จริงๆครับ คิดอะไรก็พูดออกมาตรงๆ จะได้ช่วยกันคิด
“ไออยากทานบะหมี่ค่ะ"
“โอเคคร
