นายสุดเถื่อนจอมหื่นกับยัยตัวเล็ก

2 เฟียส+ตัวเล็ก

2

วันแต่งงาน

งานแต่งจัดขึ้นแค่ในครอบครัวที่บ้านคุณป้าแม่ของพี่เฟียส ที่จริงชุดแต่งงานไม่ต้องใช้ก็ได้อย่างที่พี่เฟียสบอก วันนี้ฉันรู้สึกตื่นเต้นแต่ก็ยังโกรธที่พี่เขาทิ้งฉันลงกลางทางเมื่อครั้งก่อนไม่หาย กว่าฉันจะหาทางกลับบ้านได้ เล่นเอาค่ำมืดเลยทีเดียว

"สวมแหวนให้น้องสิเฟียส"คุณป้าบอกพี่เฟียสที่นั่งนิ่งหน้าขรึม ไม่ยอมสวมแหวนให้ฉัน

พรึบ!

เขาจับมือฉันขึ้นสวมแหวนอย่างรวดเร็วไม่มีความอ่อนโยนอะไรทั้งนั้น

"ตาหนูแล้วตัวเล็ก สวมแหวนให้พี่เขาลูก"ทีนี้คุณป้าบอกฉัน ฉันหยิบแหวนขึ้นมาแล้วยื่นมือไปจับมือพี่เฟียสอย่างกล้าๆกลัวๆแล้วค่อยๆสวมแหวนให้

แล้วพิธีต่างๆก็ดำเนินต่อไปอย่างเรียบง่าย จนถึงเวลาเข้าหอ คือบ้านพี่เฟียส

"ตัวเล็กไปกับแม่ได้มั้ยคะ"ฉันขอขึ้นรถไปกับแม่ เพราะกลัวการขึ้นรถไปกับพี่เฟียส ฉันยังจำเหตุการณ์ครั้งนั้นได้แม่น

"ไม่ได้ ตัวเล็กแต่งงานแล้วนะลูก นั่นไงพี่เขาเดินมาแล้ว"แม่สายหัวน้อยๆ ชี้ไปทางพี่เฟียสที่เดินตรงเข้ามาหา

หมับ!

"ไปได้แล้ว"พี่เฟียสคว้าหมับที่มือฉันแล้วพาเดินไปที่รถ

"พี่เฟียสจะไม่ทิ้งตัวเล็กอีกใช่มั้ย"ฉันถามเพื่อความแน่ใจก่อนที่จะขึ้นรถ

"เธออย่าเรื่องมากนักได้มั้ย อยากให้ฉันถูกด่ามากหรือไง ขึ้นรถ!"เขาบอกลอดไรฟัน ตาแข็งกร้าว ฉันแค่ถามเองนะ

"คนใจร้าย!"ฉันก่นด่าเขาเบาๆ

เจ้าบ่าวฉันใจร้ายมากๆ เปลี่ยนจากพี่ฟีนเทพบุตรสุดหล่อ มาเป็นพี่เฟียสซาตานร้ายชัดๆ

"เงียบปากถ้าไม่อยากถูกปล่อยไว้กลางทาง"เขาหันขวับมามองหน้าฉัน สั่งเสียงเหี้ยม เขาได้ยินด้วยหรอ ชิ!

ฉันนั่งเงียบมาตลอดทาง คอยจดจำเส้นทางไว้ ถ้าเขาปล่อยฉันลงกลางทางอีก จะได้จำได้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

บ้านพี่เฟียส

ในที่สุดฉันก็มาถึงบ้านพี่เฟียสอย่างปลอดภัย ตอนนี้ผู้ใหญ่ก็ส่งตัวฉันกับพี่เฟียสเข้าหอเรียบร้อย ผู้ใหญ่อวยพรแล้วพากันกลับบ้านไปเหลือแค่ฉันกับพี่เฟียสสองคน

พรึบ!

"นี่ไม่ใช่ห้องเธอ!"อยู่ๆพี่เฟียสก็โยนเสื้อผ้าฉันที่มีคนเอามาเก็บไว้ในตู้เฟียสลงพื้น ชี้ให้ฉันออกจากห้องนอนไป

"แล้วให้ตัวเล็กอยู่ห้องไหนคะ"ฉันก้มมองเสื้อผ้าตัวเอง เจ็บจี๊ดในใจ นี่หรอวันเข้าหอที่สาวๆใฝ่ฝัน แต่มันคงมีแค่ฉันคนเดียวบนโลกนี้แหละมั้ง ที่โดนเจ้าบ่าวตัวเองไล่ออกจากห้องหอเหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้

"อยากนอนห้องไหนก็นอน ห้องเก็บของก็ได้นะ"เขากระตุกยิ้ม มองฉันอย่างสมเพช ฉันทำอะไรผิดนักหรอ ทำไมต้องมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นด้วย

พรึบ

ฉันก้มลงเก็บเสื้อผ้าตัวเอง หอบมันออกจากห้องเขา ไปหาห้องนอนใหม่ ฉันเลือกห้องที่ห่างจากห้องนอนเขามาพอสมควร

"ฮือออ ฮึกๆ คนใจร้าย"ฉันปล่อยโฮเมื่อเข้ามาในห้อง รู้สึกเสียใจมากๆกับการกระทำของคนใจร้าย รู้ว่าไม่รัก รู้ว่าเกลียดแต่ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้

ตื๊ดๆ~~~~~

ไม่นานเสียงเพลงก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงกรี๊ดกร๊าดของผู้หญิง ฉันลุกขึ้นเดินไปตามเสียงเปิดประตูระเบียงออกไปดู ชัดเลย ปาร์ตี้สระว่ายน้ำ สาวๆใส่ชุดบิกินี่กันเป็นสิบ ทั้งชายและหญิงเดินกันให้วุ่น แล้วคนที่นอนเอนตัวคลอเคลียกับผู้หญิงอยู่บนเตียงริมสระนั่น พี่เฟียส!!!

"ฮึๆ ฮือออ ไม่เคยเห็นหัวตัวเล็กเลย ทำเหมือนตัวเล็กเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ คนใจร้าย ฮืออออ"ฉันร้องไห้อีกครั้ง น้ำตานองหน้า ยิ่งมองดูเขา ฉันก็ยิ่งเจ็บ

ปึกๆ

"เจ็บตรงนี้ๆ" ฉันทุบอกตัวเองปึกๆ แต่ก็โวยวายอะไรไม่ได้เพราะตัวเองไม่มีสิทธิ์

ยังไม่พ้นคืนเข้าหอเลย เขาก็เอาผู้หญิงเข้ามาซะแล้ว ดูเขาทำกับตัวเล็กสิ ตัวเล็กจะโกรธพี่เขาแล้วนะ!

รุ่งเช้า

ฉันตื่นนอนแต่เช้าเพื่อไปเรียนตามปกติ ที่จริงก็มีแม่บ้านมาปลุกแหละ ฉันเป็นประเภทตื่นนอนเองไม่ค่อยได้ ใช่ว่าแต่งงานแล้วจะไม่ได้เรียนนะ ชีวิตฉันยังคงเดินหน้าไปตามปกติเช่นเคย

ตึกๆๆๆ

ฉันวิ่งลงบันไดมาด้วยความเร็ว เมื่อเห็นหลังพี่เฟียสไวๆ

"วันนี้ทานข้าวกับอะไรคะ"ฉันถามคนตัวโตที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ พยายามลืมเรื่องเมื่อคืน

"มีตาก็ดูเองสิ"เขาตอบเสียงห้วนไม่สบอารมณ์ ไม่เคยได้คำตอบดีๆสักครั้งสินะ

"ชอบอารมณ์เสียใส่ตัวเล็กจัง"ฉันบอกหน้างอ ทิ้งก้นนั่งเก้าอี้

"ที่ตรงนั้นของฉัน"เสียงแหลมๆดังขึ้นทันทีที่ก้นฉันแตะเก้าอี้ ผู้หญิงสวยเดินเข้ามาในห้องอาหาร ผู้หญิงของเขาสินะ

"ที่ตัวเล็ก! ถ้าป้าปากแดงอยากกินก็บอกป้าแม่บ้านเอามาให้สิ"ฉันเถียงกลับแล้วตักข้าวใส่ปากหน้าตาเฉย

"กรี๊ด!!! อีเด็กบ้า! เฟียสคะ"ยัยปากแดงนั้นกรี๊ดหูแทบแตก เลือดขึ้นหน้าที่ฉันด่าว่าป้ามั้ง แถมฟ้องพี่เฟียสอีก

"ตัวเล็กลุก!"พี่เฟียสสั่งเสียงเหี้ยม

"ลุกไปไหน"ฉันถามเสียงสั่น รู้สึกหวั่นใจ

"นั่นที่ของจีน่า เธอไปกินที่อื่น"เหมือนฟ้าผ่าลงกลางหัว

"ป้าปากแดงเป็นใคร ทำไมต้องมีที่ของป้าปากแดง"ฉันถามเสียงสั่น เม้มปากเป็นเส้นตรง

"ฉัน! เป็นแฟนของเฟียสยังไงล่ะ"ยัยปากแดงเดินเข้ามาใกล้ฉัน เหยียดยิ้มเหมือนนางมารร้าย แต่นั่นไม่เท่ากับคำพูดที่เธอบอกว่าเป็นแฟนพี่เฟียสหรอก ฟ้าผ่าครั้งที่สองติดกันและดูเหมือนจะรุนแรงกว่าครั้งแรก

"แต่พี่เฟียสแต่งงานกับตัวเล็กแล้วนะ จะมีแฟนได้ไง"

"พ่อแม่เธอก็แค่ขายเธอให้ฉันเพื่อแลกเงินเท่านั้นแหละ! งานแต่งก็แค่บังหน้า ฉันไม่จำเป็นต้องเลิกกับจีน่า"ทีนี้เป็นพี่เฟียสตอบเอง

"....."ฉันกลืนก้อนสะอื้นลงคอ พยักหน้าเข้าใจ ยอมลุกออกจากที่ตรงนั้น เดินออกไปหน้าบ้านทั้งน้ำตา ฉันมันก็แค่เด็กที่ถูกขายสินะ หึ!

"ไม่มีรถไปส่งตัวเล็กหรอคะ"ฉันถามแม่บ้านที่กวาดเช็ดถูอยู่แถวนั้น

"ไม่มีค่ะ คุณผู้ชายไม่ได้สั่ง"แม่บ้านก้มหน้าตอบ

"ค่ะ"ฉันพยักหน้าเข้าใจ ในบ้านนี้ฟังคำสั่งเขาแค่คนเดียว เขาไม่สั่งให้ใครไปส่ง ก็ไม่มีใครกล้าไปส่งฉันหรอก เดินไปเองก็ได้!

ที่บอกไปข้างต้นฉันขอถอนคำพูดนะที่บอกว่าชีวิตฉันดำเนินไปตามปกติ ตอนนี้มันคงไม่ปกติอีกต่อไปแล้วล่ะ ฉันไปเรียนด้วยสภาพจิตใจย่ำแย่ ฉันควรเลิกรักพี่เฟียสได้แล้วสินะ ขนาดแต่งงานกัน ฉันยังไม่มีสิทธ์อะไรในตัวพี่เขาเลย