เมื่อสองหนุ่มสาวลงมาข้างล่าง ดาหลาก็เดินเข้ามา หญิงสูงวัยมีสีหน้าตกใจเมื่อเห็นผ้าพันแผลที่มีรอยเลือดซึมพันอยู่ที่ต้นแขนของชายหนุ่ม
“ป้าอย่าเพิ่งให้เด็กๆเข้ามานะคะ เดี๋ยวจะมีคนตกใจกัน” ฟาริดาสั่งน้ำเสียงจริงจัง
“ได้ค่ะ” ดาหลารับคำแล้วเดินออกจากบ้านไปแทบจะทันที
ไม่ถึงนาทีก็มีเสียงสายเรียกเข้าดังขึ้น เอลเลริคกดรับสายแล้วบอกหันไปบอกเจ้าของบ้านสาวว่าเพื่อนของเขามาถึงแล้ว หญิงสาวจึงสั่งให้คนเปิดประตู ไม่นานก็มีรถมาจอดที่หน้าเฉลียงบ้าน พร้อมกับที่ร่างสมส่วนของหมอหนุ่มเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องเครื่องมือ
“ยังไม่ตายเรอะ” เสียงนุ่มนวลแต่แฝงด้วยความเด็ดขาดดังทักทายเอลเลริคอย่างคุ้นเคย
“ยัง” เสียงทุ้มนุ่มนวลเริ่มเจือแหบห้าวเพราะเริ่มมีไข้
“อักเสบสินะ บอกให้หยุดพักก่อนไง”
“หยุดไม่ได้ ไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ในบริษัทกำลังวุ่นวาย”
“ก็ให้อีริคดูไปก่อนสิ”
“คงต้องอย่างนั้น”
“เออ งั้นคราวนี้คงตายจริง”
“
