เล่ห์รักร้าย ผู้ชายสารเลว

ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ตั้งอยู่บนที่ดินที่เรียกได้ว่าอยู่บนทำเลทองใจกลางเมือง บริเวณพื้นที่โดยรอบหนาแน่นไปด้วยคอนโดหรูและห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ “นาย คุณมีนมาครับ” “อืม ให้รอไปก่อน” “ครับ” มือหนาที่มีนิ้วยาวยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจรดริมฝีปาก เทลงคอพรวดเดียวหมดก่อนจะวางแก้วลงอย่างเบามือ ร่างสูงใหญ่ตามแบบฉบับลูกครึ่งขยับเพียงเล็กน้อย เขาปิดเปลือกตาลงชั่วครู่แล้วเปิดขึ้นมาอีกครั้งในเวลาเพียงไม่กี่วินาที “ไป” “ครับ” สิ้นเสียงทุ้ม เจ้าของเสียงก็ขยับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มือหนาขยับเสื้อสูทที่สวมอยู่เล็กน้อย ก่อนที่จะเดินนำออกไปโดยไม่ได้สนใจลูกน้องคนสนิทที่กำลังเดินตามหลังมาแม้แต่น้อย “มาหาผมเหรอ” “ค่ะ” “ครับ” “คือ มีนจะมาบอกว่ามีนกำลังจะไปอยู่ต่างประเทศค่ะ” “ครับ เดินทางปลอดภัยครับ” “ขอบคุณค่ะ.....คุณนี่ไม่มีความรู้สึก ไม่มีหัวใจจริงๆนะคะ” “ก็คงอย่างนั้นแหละครับ” “ลานะคะ อย่าได้พบกันอีกเลย” “เช่นกันครับ” หญิงสาวผู้มาเยือนลุกขึ้นยืนแล้วส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม ก่อนที่หล่อนจะเดินออกจากห้องรับแขกไปโดยไร้ความอาลัยอาวรณ์ เพราะก่อนที่หล่อนจะเลิกกับเขาก็คบกันเป็นเวลาเกือบ 3 ปี หล่อนรู้ดีว่าเขาเป็นคนยังไง ถ้าเขาเดินหน้าไปแล้ว เขาจะไม่มีวันหันหลังกลับเด็ดขาด เอลเลริค นักธุรกิจหนุ่มหล่อ ลูกครึ่งไทย-เยอรมัน ในอดีตเขาเคยเป็นกัปตันสายการบินสายหนึ่ง แต่เขาต้องเข้ามาดูแลธุรกิจต่อจากบิดาหลังจากที่บิดามารดาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ภายหลังเขาสืบรู้มาว่ามันไม่ใช่อุบัติเหตุ จึงจัดการตัวต้นเหตุด้วยการส่งมันไปเฝ้ายมบาลเรียบร้อย เอลเลริคเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่สมกับความเป็นลูกครึ่งของเขา ผิวที่ขาวใสจนเกือบจะเป็นขาวอมชมพู ช่วงเขาทำงานเป็นนักบินไม่ค่อยได้ตากแดดยิ่งมารับช่วงต่อบริษัทยิ่งไม่ต้องพูดถึง เขาจึงขาวสว่างจนแม้แต่ผู้หญิงยังอิจฉา ผมสีบลอนด์อ่อน ดวงตาสีเฮเซล และส่วนสูงที่มากถึง 190 เซนติเมตร ทำให้เขาน่ามองจนไม่ว่าใครเดินผ่านก็อดที่จะเหลียวหลังไม่ได้ “วันนี้มีประชุมบ่ายครับ” “อืม” “นายจะไปไหนก่อนไหมครับ” “แวะไปหาอีธานก่อน” “ครับ” สิ้นเสียงคำสั่ง รถยนต์คันหรูก็เคลื่อนตัวด้วยความเร็วตามกฎหมายบนท้องถนนของประเทศไทย ตรงไปยังจุดหมายปลายทาง ระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังสนใจอยู่กับหน้าจอขนาดใหญ่ที่อยู่บนรถ ก็มีสายเรียกเข้าที่ตัวเขาเองก็ต้องขมวดคิ้ว “ครับ” เอลเลริคกดรับพลางส่งเสียงตอบรับปลายสาย “คุณริค ทราบหรือยังคะ ที่ยัยมีนจะไปต่างประเทศ” “ทราบแล้วครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ” “จีนึกว่าคุณยังไม่ทราบ คุณปล่อยยัยมีนไปจริงเหรอคะ” “ครับ” “…..” “.....คุณอยากเจอผมเหรอ” “เจอได้ไหมล่ะคะ” “.....ไปที่คอนโด A บอกว่ามาพบผม พวกเขาจะให้คุณขึ้นไป” “ค่ะ แล้วเจอกันค่ะ” “อีริค เลื่อนประชุมไปพรุ่งนี้เช้า แล้วไปคอนโด” “ครับ” โทรศัพท์เครื่องหรูถูกโยนลงบนเบาะอย่างไม่ใยดี เขาไม่ได้พิศวาสหล่อนเลยสักนิด เพราะแค่เมื่อหล่อนอ้าปากพูด เขาก็รู้แล้วว่าหล่อนต้องการอะไร จิรัชยา เป็นเพื่อนของมีนา คนรักเก่าของเอลเลริคที่หล่อนเพิ่งมาบอกลาเขาเมื่อตอนก่อนออกจากบ้าน เขาคบกับเธอมาเกือบ 3 ปี แต่ตัวเขารู้ดีว่าเขายังไม่พร้อมที่จะหยุดที่ใคร และมีนาก็เป็นคนดีพอที่เขาจะไม่รั้งหล่อนเอาไว้ จึงปล่อยหล่อนไปและหล่อนก็ยินยอมจากไปแต่โดยดี รถยนต์คันหรูเลี้ยวเข้าสู่ที่จอดรถของคอนโด A ภายในเวลาไม่นาน ที่นี่เป็นสาขาโรงแรมที่เขาเป็นหุ้นส่วนอยู่ เขาซื้อห้องชั้นบนสุดเอาไว้สำหรับการหิ้วบรรดาหญิงสาวที่เสนอตัวให้เขาเข้ามากิน บ้านของเขาเป็นพื้นที่ส่วนตัว เป็นสถานที่ต้องห้ามที่เขาไม่เคยอนุญาติให้ใครเข้าไปหรือพาใครไปนอกจากมีนา แต่หล่อนก็เพียงแค่ได้เข้าไป เขาไม่เคยให้ใครค้างคืนที่บ้านของเขาแม้แต่คนเดียว “ไม่เกิน 2 ชั่วโมง” “ครับ” สิ้นเสียงคำสั่ง หลังจากที่ประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นบนสุด ก็เดินหายไปท่ามกลางความเงียบ ปล่อยให้ผู้เป็นเจ้านายก้าวเท้ายาวๆ ช้าๆ แต่มั่นคง เดินหายเข้าไปในห้องที่เรียกได้ว่าสุดแสนจะหรูหรา แต่บรรยากาศเย็นชาจนน่าใจหาย เพราะหญิงสาวที่เข้าออกที่นี่ไม่เคยซ้ำหน้าเลยสักคน บ่งบอกถึงการใช้ผู้หญิงเปลืองของเจ้าของห้องได้เป็นอย่างดี “มาแล้วเหรอคะ” “ครับ” “เย็นชาจัง ไม่เห็นเหมือนเวลาคุณพูดคุยกับยัยมีนเลย จีน้อยใจนะคะ” “เพราะมีนาเคยอยู่ในสถานะคนรักของผม” “แล้วให้จีทำหน้าที่นี้แทนได้ไหมคะ” “อยากทำเหรอ” “อยากสิคะ” “พิสูจน์สิ” ร่างสูงใหญ่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เขารู้ตัวดีว่าเขาไม่ได้แยแสหล่อนนัก สิ่งที่จิรัชยาทำมันน่าเกลียด เพราะเขาเป็นคนรักของเพื่อนสนิทหล่อน มีนาเพิ่งจะเลิกรากับเขา หล่อนก็มาเดินหน้าเข้าหาเขาแทบจะทันที ผู้หญิงแบบนี้เขารังเกียจที่สุด “จีขอเป็นเด็กทดลองงานสักวันนะคะ” มือเรียวที่ปลายเล็บสีแดงสดผลักไปที่แผ่นอกหนาไม่แรงนัก ร่างสูงใหญ่ก็ขยับหย่อนกายนั่งลงบนโซฟารูปทรงตัวแอลที่ตั้งอยู่กลางห้องโดยไม่ปลดปราการชิ้นใดบนร่างกายของตนเองออกแม้แต่ชิ้นเดียว หญิงสาวรูปร่างอวบ ผิวสีน้ำผึ้งค่อนไปทางเข้มค่อยๆเข้ามาคุกเข่าลงตรงกลางระหว่างท่อนขาลำหนา มือเรียวกระวีกระวาดแตะไปที่เข็มขัดที่คาดอยู่บนกางเกง ราคามันแพงจนน่าจะซื้อชุดเดรสของหล่อนได้หลายชุด ปลายนิ้วเรียวเกี่ยวกระหวัดปลดเข็มขัด ตามด้วยตะขอกางเกงผ้าเนื้อดี ก่อนจะปิดท้ายด้วยการเกี่ยวซิปรูดลงจนสุด กางเกงในบ็อกเซอร์แบรนด์หรูขยับเมื่อมันโดนเกี่ยวให้เปิดทางให้ท่อนเนื้อลำเขื่องขยับออกมาสูดอากาศภายนอก หญิงสาวซู้ดปากเสียงดังเมื่อเห็นขนาดของมัน ทั้งที่มันยังไม่ตื่น แต่ขนาดมันกลับดูน่ากลัวเสียจนหล่อนไม่แน่ใจว่าจะจัดการกับมันไหว “แค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ” “เปล่าค่ะ จีแค่คิดว่ามันใหญ่มาก” “อืม” ไม่ต้องพูดให้เสียเวลา มือเรียวจัดการจับไปที่ลำเนื้อขนาดเขื่อง รูดมันขึ้นลงเพียงไม่กี่ครั้งก็ขยายเต็มลำจนล้นมือ หญิงสาวครางหงิงในลำคอเมื่อรู้สึกว่ามือของเธอกำลังกำมันไม่มิด “ไปหยิบถุงยางตรงหน้าทีวีมา” “ค่ะ” เสียงตอบรับแอบแฝงความเสียดายที่ยังไม่ได้ลิ้มลองรสชาติ แต่การที่จะเป็นเด็กเขาอาจจะต้องแลกด้วยการเอาใจและตามใจเขา จึงทำเพียงลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปยังหน้าทีวีที่มีกล่องถุงยางขนาดพิเศษที่ไม่ใช่แบรนด์คนไทยวางอยู่หลายกล่อง หล่อนหยิบมันขึ้นมา 2-3 ชิ้นแล้วถือมันเดินกลับมายังโซฟา เสียงกรอบแกรบดังขึ้นก่อนที่ปราการบางเบาแต่แน่นหนาชิ้นแรกจะถูกสวมลงบนท่อนเนื้อลำเขื่อง ดูเหมือนว่าตอนนี้สองมือของหล่อนก็จับมันไม่รอบเสียแล้ว ร่างอวบขยับขึ้นไปนั่งยอง คร่อมท่อนขาลำหนาเอาไว้ก่อนที่จะหย่อนสะโพกลง เมื่อปากทางถ้ำแตะไปที่หัวหยักบานที่กำลังตั้งเป็นลำอยู่ หญิงสาวกลั้นหายใจ กดสะโพกลงช้าๆ แต่ดูเหมือนไม่ทันใจเจ้าของร่างสูง เมื่อมือหนาทั้งสองข้างจับไหล่ของหญิงสาวเอาไว้แน่น แล้วกดร่างของหล่อนลงมาใส่หน้าตักของตนเองอย่างแรง จิรัชยาร้องวี้ดเสียงหลงเมื่อเธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว ขนาดของเขามันใหญ่เกินไป อีกทั้งความยาวของมันที่หล่อนกำสองมือต่อกันยังก็ยังไม่ถึงโคนด้วยซ้ำ การที่มันเข้าสู่ร่างของหล่อนครั้งเดียวแบบนี้ หล่อนมั่นใจว่าช่องทางสวาทของหล่อนน่าจะฉีกขาด ถึงแม้หล่อนจะเจนสนาม แต่นั่นมันก็ขนาดของคนไทย ไม่ใช่ขนาดของลูกครึ่งไซซ์มโหฬารแบบเอลเลริคผู้นี้ หญิงสาวกัดฟันขยับสะโพกเป็นจังหวะเพื่อให้ร่างกายปรับสภาพ เมื่อเริ่มคลายความเจ็บลงก็โถมแรงทั้งหมดที่มีขย่มสะโพกลงบนลำเนื้อขนาดยักษ์ให้เข้าสู่ร่องสวาทของหล่อนลึกที่สุดเท่าที่หล่อนจะทำได้ “อ๊ะ อ๊ะ อึก จุก ท่อนของคุณมันยาวมาก” “ไม่ยาวจะเอาได้ถึงใจเหรอ” “อ๊ายยย!!!” หญิงสาวร้องวี้ดสุดเสียง เมื่อมือหนาจับร่างของหล่อนขยับตามจังหวะที่เขาต้องการ มันรุนแรงจนหล่อนเจ็บแสบร่องสวาทที่ตอนนี้หล่อนมั่นใจแล้วว่ามันฉีกขาดแน่นอน เอลเลริคจับให้หญิงสาวตรงหน้าขย่มกายลงบนลำเนื้อของเขาเต็มแรงโดยไม่ได้สนใจว่าหล่อนจะพร้อมหรือเจ็บปวดกับขนาดของเขาหรือไม่ เพราะถึงอย่างไรหล่อนก็เป็นคนเสนอตัวเข้ามาเอง ไม่นานชายหนุ่มก็ขยับตัวจับให้ร่างอวบยืนก้มเอามือเท้าไปที่พนักโซฟา แล้วโหมแรงกระแทกกายใส่ร่องสวาทที่ไม่ได้คับแน่นแต่ก็ยังรับร่างกายของเขาไม่ได้อยู่ดีด้วยความรุนแรง “แค่นี้ฉีกแล้วเหรอ สงสัยอีกหน่อยคงใช้งานไม่ได้” น้ำเสียงและคำพูดที่บ่งบอกถึงความไม่แยแสเปรยอย่างไม่ใส่ใจ ดวงตาคมหลุบมองไปยังท่อนเอ็นลำเขื่องของตนเองที่สวมป้อมปราการ ตอนนี้มันชโลมด้วยเลือดของหญิงสาวตรงหน้า แต่ชายหนุ่มก็ไม่คิดจะสนใจมัน เขายังโหมแรงอัดกระแทกลำเนื้อใส่ร่องสวาทของหล่อนอยู่นาน จนเมื่อสายธารมาจดจ่ออยู่ตรงหน้าเขาก็ปลดปล่อยมันใส่ป้อมปราการอย่างไร้กังวล ร่างอวบของหญิงสาวถูกปล่อยลงบนโซฟาอย่างไร้เยื่อไย ก่อนที่ปราการชิ้นแรกจะถูกถอดออก พร้อมกับที่มือหนาสวมปลอกปราการชิ้นต่อไปแทบจะทันที กระโปรงเดรสที่สั้นแค่ต้นขาร่นขึ้นโดยอัตโนมัติเมื่อเรียวขาของหญิงสาวถูกจับแยกออกจนกว้าง จิรัชยาครางสะอื้นด้วยความหวาดกลัว เมื่อเห็นท่าทางและแววตาของชายหนุ่มในยามนี้ ที่มันดูมีแต่ความกระหายในรสกาม “ความอดทนน้อยไปหน่อยนะ” เสียงทุ้มของบุรุษเพศเปรยเบาๆอย่างไม่ได้ใส่ใจว่าอีกฝ่ายจะได้ยินหรือไม่ ไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงกรีดร้องก็ดังสนั่นไปทั่วห้อง เมื่อแก่นกายชายขนาดใหญ่โต ได้ทะลักทะลวงเข้าสู่ร่างสาวอย่างไร้ความปราณี ภายในห้องหรูมีเพียงเสียงกรีดร้องและเสียงดังของเนื้อกระทบเนื้อ และคงอีกนานกว่าพายุสวาทจะจบลง