ร่างสองร่างกอดกันกลมอยู่บนเตียงพยาบาล คนตัวเล็กขยับกายซุกซบแผงอกของเขา เพื่อเรียกหาความอบอุ่น
เบตงกอดกระชับร่างเล็กเอาไว้แน่น ราวกับกลัวว่าถ้าตื่นขึ้นมาจะไม่เจอเธออีก มือหนาลูบไล้เอวบางเบาๆ ตามส่วนเว้าส่วนโค้ง จนคนที่นอนนิ่งในตอนแรก เริ่มขยับยุกยิกแบบนิ่งไม่ได้
"เฮีย..." เสียงใสเรียกเขาราวประท้วง
"อืม..." แต่คนกระทำกับขานรับราวกับไม่รู้สึกรู้สา
มือหนายังซุกซนไม่เลิก เริ่มพันเป็นหนวดปลาหมึก จนคนตัวเล็กเริ่มรู้ชะตากรรม
"เฮีย...ไม่ได้นะคะ"
"ฉันรู้น่า ว่าเอาไม่ได้"
ปากบอกว่ารู้แต่มือยังล้วง พิมมี่เลยไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง ยิ่งมือใหญ่ล้วงเข้ามาใต้เสื้อแล้วพยายามสอดเข้าไปใต้บราตัวใน พิมมี่ก็ยิ่งเริ่มหายใจติดขัด
จนนาทีที่บราถูกปลดตะขอ ร่างบางก็ถูกพลิกให้ลงไปนอนใต้ร่างหนาทันที เบตงจ้องลึกลงไปในแววตาสั่นระริกตรงหน้า ก่อนจะก้มลงไปจูบริมฝีปากบางน่าหลงใหลอีกครั้ง
"อื้อ...เฮียคะ อุ๊บ! จ๊วบ!"
