“พี่ภีมเร็วๆสิคะ น้ำมนต์หิวแล้ว” เสียงน้ำมนต์ดังขึ้น แล้วก็ไม่ต้องแปลกใจนะว่าทำไมเธอถึงได้เรียกผมว่าพี่ ก็ผมนี่แหละที่บอกให้เรียกพี่เหมือนแต่ก่อน ตอนแรกเธอก็เขินๆเพราะไม่ได้เรียกมาตั้งแต่เด็กแล้ว
อีกอย่างเลยตอนนี้ผมกับน้ำมนต์แต่งงานกันแล้ว พึ่งแต่งไปได้อาทิตย์เดียวเอง แต่งกันหลังจากตกลงกลับกรุงเทพได้สองเดือน
“เออรู้แล้วหน่า ฉันก็รีบอยู่” ผมตอบกลับไปทั้งที่มือยังวุ่นอยู่กับการทำอาหาร ครับฟังไม่ผิดหรอกกูนี่แหละทำอาหาร ตอนนี้น้ำมนต์เริ่มท้องสี่เดือนท้องใหญ่แล้วผมเลยไม่อยากให้เธอทำอะไรมากเดี๋ยวหกล้มนั่นนี่จะแย่เอา ผมแม่งต้องไปเรียนทำอาหารกับป้าสำรวมเป็นเดือนๆอ่ะกว่าจะทำได้กินขนาดนี้
“เร็วๆสิคะ ลูกดิ้นใหญ่แล้วเนี่ย” ลูกดิ้นหรือแม่กำลังจะดิ้นกันแน่วะ (ก็ได้แต่คิดแหละพูดไปเดี๋ยวจะโดน)
“เสร็จแล้วๆ เธอไปนั่งรอไปเดี๋ยวยกไปให้ครับคุณผู้หญิง” ผมบอกพร้อมกับรีบตักอาหารใส่จานเอาไปให้น้ำมนต์
เหมือนโด
