น้ำมนต์
“เมื่อไหร่เธอจะยอมกลับกรุงเทพกับฉัน” ระหว่างที่นั่งดูทีวีคุณภีมก็ถามฉันออกมา นี่ก็สองอาทิตย์ได้แล้วที่คุณภีมอยู่กับฉัน
“แล้วทำไมคุณภีมไม่กลับไปก่อนล่ะคะ”
“ก็ฉันรอกลับพร้อมเธอดิ”
“แล้วถ้าน้ำมนต์อยู่ที่นี่อีกเดือน”
“ฉันก็ต้องอยู่ดิวะ”
“แล้วถ้าน้ำมนต์อยู่ที่นี่ตลอดไป”
“ไม่มีทาง ฉันลากเธอขึ้นรถกลับเลยแหละ”
“น้ำมนต์ท้องนะคะ คุณภีมจะทำรุนแรงกับน้ำมนต์อีกหรอ” ฉันถามออกไปอย่างไม่ค่อยพอใจ
“ฉันไม่โง่พอที่จะให้ลูกกระทบกระเทือนหรอกไหม”
“แล้วคุณภีมจะมาอยู่กับน้ำมนต์ที่นี่ทำไมคะ” ฉันถามเค้าออกไป ระหว่างที่คุณภีมมาอยู่ที่นี่เค้าเปลี่ยนไปพอสมควร ถึงแม้คำพูดคำจาจะห้วนๆแข็งๆเหมือนเดิม แต่การกระทำของเค้าไม่เหมือนเดิมเลย เค้ายังตามใจฉันอีกด้วยนะ คุณภีมไม่เคยทำให้ฉันเจ็บตัว
แต่มีบางอย่างที่ฉันอยากได้ยิน ถ้าเค้าพูดมันออกมาฉันจะยอมกลับไปกับเค้าโดยไม่มีข้อแม้เลย
“ฉันเป็นห่วงไหมวะ ท้องไส้มันอยู
