“อื้อ!” ความรู้สึกเหมือนมีอะไรมายุ่มย่ามตามร่างกายทำให้ฉันเริ่มรู้สึกรำคาญ พยายามดันอีกเท่าไหร่แต่ก็ยังกลับมาเหมือนเดิม
“อื้อออ!” รำคาญ คำเดียวเลยตอนนี้ที่ฉันสัมผัสได้ ฉันทั้งง่วงทั้งเพลีย แทนที่จะได้นอนสบายๆแต่ต้องมารู้สึกหงุดหงิดกับอะไรก็ไม่รู้
จ๊วบ จ๊วบ เสียงนี่เหมือนเสียงเวลาที่คุณภีมกับฉัน...กันเลย
กึก
“โอ๊ย!” ฉันลืมตาด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ได้คำตอบโดยไม่ต้องถามออกไป เมื่อคำตอบที่เห็นคือหัวคุณภีมที่วุ่นๆอยู่ที่หน้าอกของฉัน
“คุณภีม! ทำอะไรคะ”
“ก็ลงโทษเธอไง”
“แต่น้ำมนต์เหนื่อยแล้วนะคะ” ตั้งแต่เมื่อคืนเกือบเช้า แล้วก็ต่อตอนเช้าจนตอนนี้กี่โมงแล้วนะ ฉันหันไปรอบๆห้องเผื่อจะเจอนาฬิกาหรือตัวบอกเวลา ก่อนจะเห็นมันที่มุมทีวี ห้าโมงเย็น! นี่คุณภีมรังแกฉันจนฉันเผลอหลับไปถึงห้าโมงเย็นเลยหรอ
“แล้วยังไง”
“น้ำมนต์ขอพักก่อนนะคะ”
“ฉันก็ไม่ได้ปลุกเธอนี่ อยากนอนก็นอนไป”
“แต่คุณภีมทำแบบนี้น้ำมนต์ก
